Տաղեր

Եղբարք, շատ բարեւ լալով, թէ յաշխարհիս ո՞նց կայք դուք բարով,
Ժամանակս երեկւա անցաւ, ի միմեանց եմք մեք կարօտով:

Մարմինս շաղախեալ տղմով, սեւացեր հոգիս չար մեղով,
Ճարակն յԱստուծոյ լինի, բժշկի հոգիս սուրբ դեղով:

Գերիս արբեցեր մեղով, զօրն ի բուն շուռ կու գամ քան զգինով,
Մատաթ դեղ արէք փութով, թէ չէ կորաւ մարմինս հոգով:

Զինչ նաւն ի ծովին միջին, ղարղ եղնի անկարծ նայ քամով,
Այսպէս իմացիր դու զիս, յեղբօրէ եմ խիստ կարօտով:

Գինին ի գլխէս թափաւ, սեւերես եղէ ՚ւ ամօթով,
Այլ ճար չիմացաւ գերիս, զօրն ի բունի շուռ գամ լալով:

Յիմարս յաղթեցայ մեղով ու հոգիս հարաւ սլաքով,
Հարամկին ընկեր եղայ, նայ տ՚այրիմ անանց կրակով:

Այս սուտ ՚ւ անցաւոր աշխարհս, շաղախեց զիս չար տղմով,
Զինչ հիմն ի վերայ հողուն, ողողեց գարնան հեղեղով:

Տարաւ ի յանդունդն իջուց ու փակեց անտաշ քարերով,
Ես յոյս յԱրարիչն ունիմ, խլսէ զիս անտի փութով:

Սպիտակն ի յալիքս անկաւ, կտրեցաւ սիրտս մէկ հետով,
Զինչ ճիւղն ի ծառին շարժիու թափէ ղազալն փութով:

Չորացեալ խռիւ դառնայոր ժողովի նայ աշնան քամով,
Այս կեանքս է նանիր, ունայն, ցնորեր եմ ես երազով:

Քարամն յԱստուծոյ լինի, ինձ դարձ տայ իր սրտի կամով,
Դարձեր եմ լեղի կարաս, խոցոտեր մարմինս շարաւով:

Այլ բան չի գիտեմ գերիս, քան զԴաւթեան առածն ասելով`
Զքո արեամբ գնեալ ծառայս, յատենին չառնես ամօթով: