Աստուած,
անեղ
ես,
աննման,
երկրպագեմք
Երրորդութեան,
Դու
զօրաւոր
ես
եւ
միայն,
որ
ամէն
բան
քեզ
եղան:
Չորեքկերպեան
աթոռ
ունիս,
բարձր
ես
նստել,
դու
ես
միայն,
Որ
սերովբէք
քեզ
սպասաւոր,
հրեշտակապետքն
միաբան:
Անքննելի
ես,
թագաւոր,
Երրորդութեան
մի
տէր,
իշխան,
Որ
Սադայէլ
զքեզ
ուրացաւ,
յերկնից
անդունդք
խորտակեցան:
Հազար
ու
մէկ
անուն
ունիս,
մէկն
ի
մէկէն
է
զանազան,
Որ
է
գրած
յԱւետարան,
յեկեղեցիքն
կու
կարդան:
Սքանչելագործ
ես
՚ւ
իմաստուն,
որ
քո
սռիդ
մարդ
չի
հասան,
Ո՛չ
վարդապետ,
ո՛չ
քահանայ,
ո՛չ
կարդացող
փիլիսոփայն:
Երկինքն
բարձր
համատարած,
ի
յաշխարհի
վրայ
խորան,
Ո՛չ
սուն
ունի
եւ
ո՛չ
գերան,
թագաւորին
է
ապարան:
Երկիրս
բղխէ
զիւր
բարին,
որ
քո
ստեղծուածքդ
լիանան,
Դու
ես
տուող
ամէն
բարեաց,
քո
ահէդ
ամէնն
կու
դողան:
Անտանելի
բաներ
ունիս,
որ
արարածքդ
հիանան,
Ջուրն
ու
քամին,
օդն
ու
կրակն`
չորս
տարերքս
են
պիտեւան:
Եօթանասուն
երկու
լեզուն
քեզ
հանապազ
օրհնէք
կու
տան,
Դու
ողորմած
ես
եւ
գթած,
չի
նուազես
զնաֆազան:
Ոմանք
ելան
ի
յաշխարհէս,
աղօթք
արին
ճգնողական,
Զերանաւէտ
ձայնդ
լսեն,
խառնին
ի
դասս
յաջակողմեան:
Ես
մեղաւոր
եմ,
անիրաւ,
չունիմ
աղօթք
ինձ
բաւական,
ԶԵրրորդութեանդ
դաւանիմ,
որ
քո
տեսուդ
արժանանամ:
Արեգակն
սուրբ
եւ
արդար
նմանեցաւ
Երրորդութեան,
Յորժամ
ծագէ
յարեւելից,
արարծոց
լուս
կու
տայ:
Զլուսինն
ամսին
չափ
է
դրել,
երեսուն
օր
չէ
ի
լման,
Որ
այլազգիքն
են
հետեւել,
պայրամ
կանենմոլորական:
Յորժամ
որ
գաս
ի
դատաստան
առաքելովքդ
երկոտասան,
Գաբրիէլական
փողն
հնչէ,
կշիռ
դնեն
արդարութեան:
Արդարք
տեսնուն,
ուրախանան,
յերկրէ
յերկինս
վերանան,
Առնուն
զիւրեանց
փառքն
ու
զպատիւն,
ուրախ
մտնեն
ի
դատաստան:
Թաթոսն
ասաց
զայս
բաներս,
ես
մեղաւորս
եւ
անպիտան,
Ով
որ
ուղիղ
խոստովանի,
արժան
լինի
արքայութեան: