Իսկ
երկիրն
Քաջբերունեաց
Արճէշ
եւԱղովիտ,
տունն
Խոռխոռունեաց
Հանագահն
եւ
քաղաքն
Մանծկերտ
Հարքնիս
խոյս
տուեալ
ի
չաղաթայէն,
եկեալ
հասին
յերկիրն
Պալունեաց
ի
գաւառն
Տարօնոյ՝
ի
քնարան
սուրբ
Կարապետին
Յոհաննու
ի
մեծահանդէս
մայրաքաղաք
վանսն
Գլակայ
Ասորոյ
Զենոբայ
վարդապետին։
Եւ
գրոհ
տուեալ,
խումբ
առեալ,
եկեալ
ամենայն
բազմութիւն
քրիստոնէիցն
յերկրպագութիւն
սուրբ
Կարապետին
Յովհաննու
եւ
Աթանագինեայ
հայրապետին
եւ
սուրբ
ճգնաւորացն
Անտոնի
եւ
Կրօնիդեայ
եւ
Է.
(7)
խոտաճարակացն։
Եւ
վարդապետ
ոմն
Ստեփանոս
եւ
եպիսկոպոս
ոմն
Ներսէհ
անուն
ի
գաւառէն
Արճիշու
ի
սուրբ
ուխտէն
Մեծոփայ,
եւ
ճգնաւոր
վարդապետն
Յակոբ,
եւ
Աբգար
եպիսկոպոս
սուրբ
ուխտին,
վառեալ
յորդորեցին
զամենեսեան
ի
սէրն
Աստուծոյ
եւ
ի
պատիւ
սուրբ
Կարապետին՝
խոստովանել
զմեղս
իւրեանց,
եւ
հաղորդիլ
փրկական
մարմնոյ
եւարեան
Տեառն,
եւ
տօն
մեծ
կատարել,
եւ
ողորմութեամբ
եւ
ընծայիւք
պատարագօք
զբազմութիւն
կրօնաւորաց
սուրբ
ուխտին
մխիթարել։
Իսկ
եպիսկոպոսն
Աբգար
եւ
վարդապետն
Յակոբ
աւելի
սիրով
ընկալան
զուխտաւորսն
մեր.
եւ
աղօթս
արարեալ
բազում
աւուրս,
բարեխօսութեամբ
սրբոյն
Յոհաննու
եւ
ամենայն
սրբոց,
օգնական
լինել
նոցա
եւ
ազատիլ
ի
գերութենէ
չար
բռնաւորին։
