Եւ
անօրէնն
Յուսուֆ
փախեաւ
իչաղաթայէն,
ի
ՊԽԴ.
(=1395)
թվականէն
մինչ
ի
ՊԾԵ.
(=1406),
այլ
ոչ
կարաց
գալ
յաշխարհս
մեր։
Իսկ
ի
ՊԽԶ
(=1397)թվականին
առաքեաց
Թամուրն
շեխ
Ահմատ
անուն
չաղաթայյաշխարհս
մեր.
եւ
նա
եկեալ՝
ի
խնդիրել
վարդապետացնմերոց՝
մեծին
Սարգսի
Սորբեցոյ
եւ
Յովհաննէսվարդապետին՝
Մեծոփայ
վանից
առաջնորդին
եւ
շինեացզաշխարհս
մեր
աստի
եւ
անտի
ժողովելով,
եւ
յոյժբարեբարոյ
եւ
քրիստոնէասէր
գոլով։
Եկին
ամենայնցրուեալքն,
եւ
սկիզբն
արարին
շինութեան,
եւծաղկեցաւ
ուսումնականօքն
ի
ձեռն
խաղաղութեանն
եւողորմութեանն
Աստուծոյ
ԺԱ.
(11)
ամ
ամենայնծովաբոլորս։
Իսկ
ի
ՊԾԱ.
(=1402)
ամին
հանգեաւ
ի
Քրիստոսմեծ
վարդապետն
Սարգիս՝
ալեւորեալ
եւ
լի
աւուրբք։Եւ
յաջորդեաց
զաթոռ
նորա
սքանչելի
այրն
Աստուծոյ՝աշակերտ
նորին՝
մեծ
ճգնաւորն
եւ
վարդապետն
ՀայոցՎարդան,
զամս
Դ.
(4)
եւ
լուսաւորեալ
պայծառացոյցզգաւառս
Արճիշու՝
զվերջինն
պայծառ
քան
զառաջինն։Եւ
ժողովեցան
առ
նա
բազում
աշակերտք,
առաւել
քանզԿ.
(60)
կրօնաւորս՝
ի
մեծահանդես
ուխտն
եւմայրաքաղաք
վանսն
Տիրամօր
Աստուածածնին։
Եւլուսաւորեալ
պայծառացոյց
զհոգիս
ամենեցուն
ժամօքեւ
պատարագօք,
ուսմամբ
գրոց
եւ
սաղմոսերգութեամբզամս
Դ.
(4)։
Եւ
փախուցեալ
յանօրինաց
եւ
երթեալ
իսուրբ
Սալանապատ՝
եհաս
օր
վախճանի
նորա.
եւ
անդեդեալ
կայ
մարմին
նորա.
եւ
հոգի
նորա
վերացաւ
ի
կառսքերովբէից
եւ
սերովբէից
եւ
ի
կարգս
համասեռիցԱստուածաբան
վարդապետացն
մերոց
եւ
լուսաւորչաց,
որոյ
յիշատակն
օրհնութեամբ
եղիցի.
եւ
աղօթք
նորա
իվերայ
ամենայն
աշխարհի,
ամէն։
