Պատմագրութիւն

Եւ ի սոյն աւուրս եկն սուլթան Ահմատնի Բաղդատայ, մտեալ ի Թաւրէզ՝ էառ զնա։ Եւ Սմբատ՝որդի Իւանէին, թոռն Բուրթէլին, գնաց առ նա, խաբեալի խրատատուաց իւրոց, եւ նորա մեծարեալ զնա, եւ ետզգեղն Անգեղակութ նմա պարգեւս։ Եւ լուեալՅուսուֆին՝ փութանակի եկն ի Թաւրէզ. պատերազմեալընդ ղանին սուլթան Ահմատ, ըմբռնեալ սպանին զնախեղդամահ առնելով, զի տեարք էին տեղեացն, որ ղանասէին եւ որդի Օիս ղանին։ Եւ եղեւ ի նոյն ժամանակխաղաղութիւն խնամօքն Աստուծոյ ամենայն աշխարհիՎրաց եւ Աղուանից. եւ շինութիւն եղեւ ամենայնաշխարհիս մեր, զի յԱրճիշու մինչ ի գաւառնԱյրարատեան մարդ ի յաւեր ոչ բնակէր, այլ ի շէնսբնակէին. եւ թէպէտ հարկապահանջութիւնն բազում էր, սակայն խաղաղութիւնն առանց խռովութեան էր, եւծաղկեալ էին եկեղեցիք քահանայիւք եւ սարկաւագօք։Եւ մարդիկ, որ յաւուրս չաղաթային ի հաւատոցուրացեալք էին՝ եկին ի հաւատք։ Բուրթէլն Որոտան, Տարսայիճն Եղեգեաց, Սօրղաթմիշն Մակուայն, ԱղիդաննԱղցուց։ Եւ յԱրճէշ՝ զվանքն որ առեալ էին տաճիկք, ետզեկեղեցին, եւ յոյժ ուրախ էին հաւատացեալքն։