Եւ
ի
սոյն
աւուրս
եկն
նենգաժոտ
եւանողորմ
քուրդն
Բաղիշու
ի
վերայ
աստուածապահքաղաքին
Արծկու,
եւ
հարեալ,
սպանեալ,
սրախողխողարարեալ
զբազումս
յազգաց
մերոց,
մանաւանդզաստուածապատիւ
եւ
զաստուածապարփակ,
զողորմած
եւզերջանիկ
վարդապետն
Գրիգորիոս՝
զորդի
ԾերինԽլաթեցոյ,
ի
սուրբ
ուխտն
Դաստակ,
որ
Ցիպնավանքվերակոչի։
Եւ
սուգ
եղեւ
ամենայն
ազգիս
հայկազնոյ.
վասն
զի
զարդարեալ
էր
զեկեղեցիս
Հայոցյայսմաւուրօք
եւ
կորուսեալ
ճառիւք,
գանձիւք
եւտաղիւք։
Եւ
ԾԵ.
(55)
ամ
գիրս
գրեաց
եւ
զամենայնաղքատաց
բաժանեաց։
Եւ
հեզահոգի
եւ
յոյժուսումնասէր
գոլով
եւ
մարտիրոսաց
պատուօղ
վասնորոյ
մարտիրոսաց
պսակաց
եհաս։
Եւ
էր
սա
աշակերտմեծին
Սարգսի
վարժապետին
Հայոց,
եւ
Ը.
(8)
ամաշակերտեալ
Յոհաննու
Որոտնեցոյն,
աշակերտակիցմեծին
Տաթեւացոյ։
