Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ԽԴ. ԵՐԷՑ ԱՍՈՐԻ ԵՒ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴ ՀԱՅ
(44 V=42 I=106 ag)

Էրէց մի այսորի բարի եւիմաստուն եւ այր մի հայ կռուեցան վասն իրաց ինչ. եւասէր երիտասարդն ընդ յերէցն, թէ քարովն տամ 'իբերանդ. որ լբ. ատամունքդ 'ի բերանդ լցւին. եւ երէցնզարմացաւ եւ գնաց փութով 'ի տուն իւր եւ ասէ 'ի կիննիւր. աւլաւխ վասն Աստուծոյ վառեայ մոմ եւ եկ տեսզատամունս իմ. թէ որ չափ է. եւ նայ թուեաց եւ ասէ. լբ. են ըստուգայպէս. եւ նայ գայ փութայպէս առերիտասարդն եւ ասէ. ուստի գիտացեր զթիւ ատամանցիմոց. եւ կամ ով ասաց քեզ. եւ նայ ասաց. տէր յիմատամանցն զքոյդ գիտացի:

Ցուցանէ առակս, թէ յիմցաւուն զձեր ցօն գիտեմ, որդեակ իմ. զի հասարակաց էմեղքն եւ պատերազմն սատանայի եւ միայպէս կորուսանէզմեզ եւ դժոխոց առնէ զամենայն մեղաւորն:

ԽԴա. 5 C Էրէց մի ասորի բարիեւ իմաստուն եւ մարդ մի հայ կռուէին 'ի հաշիւն, որկայր 'ի միջի իւրեանցն. ասէ հայն. առնում զքարն եւկոտրեմ զ. լբ. ատամունքդ. որ կայ 'ի բերանդ. զայրմացաւ այն էրէցն ընդ նորա ասելն. գնաց առիրիցկինն. պարկեցօ բորդ վեր եւ ասէ. օլաւխ, առմոմեղէն, առ եկ տես 'ի բերանս. թէ քանի ակռակ կայ ինձ. էառ էրէցկինն զլուսն ու համրէց. նայ այն էր. զորնայէր ասացեր. լբ. ակռակ. զոր նայէր ասացեալ. գայշուտ մի առ հայն եւ ասէ. փառք Աստուծոյ, կամյիմաստուն մարդ ես դուն կամ Սուրբ Հոգին 'ի քեզբնակեալ է. դու զինչ գիտացեր, թէ իմ ատամունքս. լբ. էր. եւ նայ ասէ. յիմ ատամանցս գիտացի. եւ շուտհաշտեցան:

Ցուցանէ առակս, թէ յիմմարմնոյն զձերտ դիտացի, որդեակք իմ. զի հասարակած էմեղքն եւ պատերազմ սատանայի եւ միապէս կորուսանէզամենայն մարդ` դժոխոցն առնէ։