Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

Ճ. ԷՇ ԵՒ ԱՒԱՆԱԿՆ
(100 V=98 I=84 ag)

Էշ մի էառ զաւանակն իւր եւգնաց արածեր 'ի մարագ մի ցանկալի անմարդայբնակտեղի. եւ ահայ գայ էշ մի որձ եւ հոտոտեաց 'ի յետոյսնորա. եւ նայ կիցս էհան զաւրութեամբ եւ եհար զնայ 'իխամծերքն եւ ջախջախեաց. եւ նայ փախեաւ եւ գնաց անդի. եւ ասէ աւանակն, որ է քուռակն, լալով. վա՞յ մայր իմ. զի տառապիմք այստ միայն. զի բազում ահ կայ 'իգազանաց. ասայ ինձ. ընդ է՞ր հարեր եւ վիրաւորեցերզէշն, որ եկն առ մեզ. եւ ասէ մայրն. ո՞վ որդեակ իմ, միերկնչիր. զի չէ յամելոց. քանզի յան տեղն որ հոտոտաց, որ թէ մինչեւ 'ի Ներքին Հնդիկն երթայ եւ կամ 'իԽորասան, նայ փութով դառնայ առ մեզ:

Ցուցանէ առակս, թէ մարդ որշնայ կամ զրկէ կամ գողանայ կամ սպանանէ եւ կամ զայլմեղս որ գործէ, ոչ կարէ դիւրաւ զերծանիլ 'ի մեղաց. զիցանկութիւն եւ հոտ մեղացն կապէ զնայ եւ քարշէ զնայորպէս տոռամբ. զի մեղքն աւձն է, որ 'ի ծակն մտանէ եւոչ կարես 'ի յետս քարշել:

Ճա. 84 D Էշ մի էառ զաւանակնիւր` եւ արածէր յանմարդ տեղի մի. եւ եկն որձ էշ մի եւէառ հոտ` 'ի յետուցն. քածն կիցս եհան եւ եհար աքցիզխամծէք կզակ որձ իշուն եւ ջարդեաց եւ փախեաւ գնաց. եւ ասէ մտրուքն. ընդ է՞ր զարկիր զնայ. զի մեզ ընկերէր. այժմ գայլն զմեզ կուտէ. եւ ասէ. ո՞վ որդեակ, միվախեր. 'ի հանց տեղաց հոտ առնու նա. որ թէ մէկ աւուրճանապարհ երթայ, դարձեալ դառնայ եւ գայ:

Ցուցանէ առակս, թէ մարդ որշնայ կամ զրկէ կամ գողանայ. յինք մեղք որ սովորի, որպէս շուն տոռամբ քարշեն. ամենայն մեղք զմարդնյինքն կու քարշեն, որպէս ասէ. տոռունք մեղացպատեցան զինեւ. եւ օձի նման է մեղքն, որ 'ի ծակն սուրկումտանէ. եւ դուրս չեն կարել քարշել։