Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԻԸ. ԲԵՌՆԱԿԻՐ ԱՆԱՍՈՒՆ
(128 V=122 I=132 ag)

Անասուն մի բ[ե]ռնայկիրբարձեալ ունէր յինքն . Ա. հակն մահայդեղ. եւ . Ա. նսուսեր սպանման. եւ գնացեալ էր առ նեղ տեղաց մի 'իճանապարհն եւ ոչ կարէր անցանել. եւ յորժամ նեղեացզինքն, 'ի մեկ դիհէն սուսերն քոցեաց եւ 'ի մեկ դիհէնմահայդեղն հեղաւ եւ սպան զնայ:

Ցուցանէ առակս, թէբեռնայկիրն մարդս է, որ պիտի զբարին բառնայ հանապազ'ի յողն իւր, մինչ յաշխարհիս է. նայ մարդն յիմարեալ է'ի ձեռն սատանայի եւ փոխանակ բարոյն զմեղքն էբարձեալ 'ի յողն իւր, որպէս սուսեր եւ մահայդեղսպանման։ Դարձեալ ցուցանէ առակս, թէ մարդնյիմարեալ է 'ի ձեռն սատան[այ]ի եւ թողեր զբարին, որ էդեղ կենաց, եւ բարձեալ ունի յողն իւր զմեղքն եւզչարն, որ է մահայդեղ եւ սուսեր սպանման իւրոյ։