Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄԼԵ. ԱՂՔԱՏ ԵՒ ԵՐԷՑ ԵՒ ԱՒԵՏԱՐԱՆ
(89 B)

Աղքատն 'ի գեղ մի երեկ եւ 'իժամատուն մտաւ. եւ էր ժամատունն բլբլակ. եւ եկնանձրեւ եւ ջրով լցվաւ. եւ աղքատն թրջեցալ եւ զիպատառատուն հանդերձ զգեցեալ էր, դողայր եւ էրձանձրացեալ. զի յոյժ քաղցեալ էր. եւ եկն էրէցն եւսկսաւ ասել ժամ եւ էառ զաւետարանն եւ էգիտ զայնբանն, թէ օտար էի, ժողովեցէք զիս, մերկ էի եւզգեցուցէք զիս, քաղցեալ էի եւ կերակրեցէք զիս. եւլսեց աղքատն եւ ուրախացաւ եւ ասէ. օտար եմ եւժողովեմ զիս. քաղցեալ եմ եւ կերակրեն զիս. մերկ եմեւ զգեցուցանեն զիս. եւ արձակեաց էրէցն ժամն եւգնաց եւ եթող զաղքատն անդ եւ ոչ տարաւ 'ի տուն. գիտէրէրէցն եւ ոչ արար. եւ ասէ աղքատն ընդ միտս իւր, թէզայն գիրն որ կարդաց, ոչ հաւատաց, այլ սուտհամարեցաւ. եւ առեալ զաւետարանն, տարաւ 'ի ջրաժողովտեղ մի եւ եդիր 'ի ջուրն եւ քար մի 'ի վերայ. եւ եկնէրէցն եւ ոչ եգիտ զաւետարանն. ասէ աղքատն. աւետարանն ի՞նչ անես. սուտ բաներ կա մէջն. նա տարի 'իջուրն դրի. եւ բարկացաւ էրէցն եւ սկսաւ հարկանելզնա. եւ ասէ ցէրէցն. մի հարկաներ զիս. թէ հանց կուհաւատաս, որ աւետարան է խօսք Քրիստոսի, ընդէ՞ր ոչկատարեցար, զոր կարդացեր. ես օտար էի եւ ոչժողովեցեր, մերկ էի եւ ոչ զգեցուցեր, քաղցեալ էի եւոչ կերակրեցեր. եւ էրէցն ամօթալից եղեւ:

Ցուցանէ, թէ ոչ է պարտզաւետարանն Քրիստոսի սուտ համարել. այլ պարտէհաւատալ եւ կատարել, զոր հրամայել է:

ՄԼԵա. 180 D Աղքատ մի եկեալ 'իգեօղ մի եւ մտաւ 'ի ժամատունն պատառատուն եւանձրեւակէզ. ջրով լցվեր էր. եւ աղքատն այնանձրեւաթաց եւ քաղցած էր. եւ պատառատուն հանդերձ էրզգեցեալ եւ յոյժ դողայր եւ ձանձրացեալ էր 'իճանապարհէն։ Եւ եկն էրէցն սկսաւ ժամ ասել. էառզաւետարանն եւ կարդաց զայն փոխն, որ ասէ, թէ օտար էիեւ ժողովեցէք զիս, մերկ էի եւ զգեցուցէք զիս, քաղցեալ էի եւ կերակրեցէք զիս, ծարաւ էի եւարբուցէք զիս. լսեաց զայն աղքատն եւ ուրախացաւ. այսէ` առակս այս 'ի վերայ իմ եղեւ. ահա փութով կուկատարի կամք իմ։ Եւ արձակեաց էրէցն զժամն եւ գնաց 'իտուն իւր եւ եթող զաղքատն 'ի ժամատունն եւ ոչ տարաւզնա հետ իւր եւ ոչ պէտ արար նմայ. ասէ աղքատն 'ի միտսիւր, թէ զայն աւետարանն ոչ հաւատաց, ոչ ոչ (=որ որ)կարդաց, թէ սուտ հրամայեաց (=համարեցաւ). եւ առեալզաւետարանն եւ տարաւ 'ի ջրաժողով տեղ մի եւ եդիր 'իջուրն. եդ քար մի 'ի վերայ։ Եւ եկն էրէցն եկեղեցին եւոչ եգիտ զաւետարանն. ասէ ցաղքատն. ո՞ւր է աւետարանն. ասէ աղքատն ցէրէցն. ի՞նչ կառնես զսուտ աւետարանն. ահա ես տարայ 'ի ջուր դրի. եւ էրէցն բարկացաւ եւսկսաւ հարկանել զաղքատն. եւ ասէ աղքատն. ընդէ՞րհարկանես զիս, անիրաւ. երբ որ կու հաւատաս, թէԱւետարանն ճշմարիտ բան է Աստուծոյ, ընդէ՞ր ոչարարեր զկամս նորա եւ զհրամանս Աստուծոյ ոչկատարեցեր. զի օտար եմ եւ ոչ ժողովեցիք զիս, մերկ եմեւ ոչ զգեցուցէք զիս, քաղցեալ եմ եւ ոչ կերակրեցիքզիս եւ այլն։ Միթէ Աստուած ինչ պակասութիւն ունէր, որ իւր համար ասաց զայն. վասն կարօտելոց եւ աղքատացհամար ասաց, թէ որ 'ի փոքրականցս յայնցանէ միոյնարարէք, նա ինձ արարէք. դարձեալ` որ ողորմինաղքատին, փոխ տայ Աստուծոյ. եւ Յոհան Ոսկիբերաննասէ, թէ զողորմած տէրդ Աստուած ասէի. բայց ասեմ եւոչ ամաչեմ. այլ դու անտես արարեր զփրկականԱւետարանին հրաման եւ ստեցեր զբանն Աստուծոյ. զայսգիտեմ, թէ որ կարդան զաւետարանն եւ հաւատան, փութովպիտի յօժար սրտիւ կատարեն զհրամայեալն։ Յայնժամէրէցն ամօթալի եղեւ եւ ոչ կարաց պատասխանի տալաղքատին:

Արդ ոչ է պարտ զԱստուծոյԱւետարանն սուտ համարել, այլ պարտէ հաւատալ եւկատարել զհրամայեալսն։