Արմատ հաւատոյ

Յոհաննու Ոսկեբերանի ասացեալ` Աւետարանին
մեկնութենէն.
Վասն որոյ ի հին զատկին սկսանի. զի այն յայսմ աւրինակ էր եւ երեկունն, զի ի լրումն ժամանակաց եկն. նախ զհինն կատարել, եւ ապա նորոյս սկիզբն առնէ, զի այն խափանելոց էր:

Նորին` այլուստ
Քանզի յառաջ եկեր զգառն, որ ի Մովսիսէ անտի գայր, եւ ապա ետ զմարմինն եւ զարիւն աշակերտաց իւրոց:

Զենոբայ եպիսկոպոսի.
Եկեր գառն ճշմարիտ` զգառն խորհրդոյ. եւ ապա ետ զմարմին իւր աշակերտաց իւրոց:
Մարութայի Նփրկերտոյ եպիսկոպոսի.
Որպէս ի սուրբ պասքայն, զի նախ եկեր գառն ստուերին եւ ապա սկսաւ ճաշակել զհոգեւոր զատիկն:

Նորին` յետ սակաւուց.
Եւ յետ ճաշակելոյ ստուերական գառինն, ապա աւրհնեաց զհացն եւ ետ նոցա, ըստ մեծին Պաւղոսի որ ասէ, թէ Յետ ընթրեացն առ Յիսուս հաց, գոհացաւ . եւ ըստ սուրբ աւետարանչին որ ասէ. Յարեաւ Յիսուս [յ]ընթրեացն եւ զգեցաւ զղենճակ մի:

Ի թղթէն Ներսիսի որ առ Մանիլ թագաւորն.
Գառնն ճշմարիտ յորժամ եկեր զգառն աւրինակին եւ զբաղարջն: