Մեկնութիւն քերականի

[ԲԱՆ]

«Ընդունելութիւն է բառ ընչունական բայից եւ անուանց յատկութեանց, եւ յարեւին նմա այսք, որք եւ բային, թարց դիմաց եւ ներխոնարհութեանց»:

[ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ]

Ընդունելութիւնդ հասարակ ասի գոյանալ ի բայէ եւ յանուանէ` մասն մի անտի եւ մասն մի աստի առեալ, որպէս ասեմք` Սմբատ գրէ, զի Սմբատն անուն է, եւ գրէն` բայ:

«Եւ յարեւին սմա այսքե, այսինքն` հետեւին սմա այսք, որք եւ բային, «թարց դիմաց եւ ներխոնարհութեանցե, այսինքն` բային մասունք եւ ընդունելութեանս մասունք են. «թարց», որ է «առանց» դիմաց. զի զդէմքն չյայտնէ ընդունելութիւնն եւ ոչ զխոնարհմունսն, ապա այլքն հասարակ է: Ընդունելութիւն է` շինեալ, արարեալ, բերեալ. ահա դէմք ոչ ցուցանէ, թէ ով շինէ կամ առնէ, այլ որպէս կենդանին զտեսակս յինքեան ընդունի, եւ երկինք` զաստեղս, եւ մարմին ախտական` զմարդիկ, նոյնպէս ընդունելութիւն` զանուն եւ զբայ: