Պատերազմ
կնոջն
ընդ
գայլոյն:
Եւ
յորժամ
էառ
Շահն
զԵրեւան,
կարգեաց
անդ
իշխան
Ամիրգունա-խանն,
եւ
պատուիրեաց
նմա
նորոգել
զբերդն,
եւ
տնկել
զայգիսն,
եւ
փոյթ
լինիլ
շինութեան:
Վասնորոյ
ամենեքեան
սկսան
շինել
եւ
տնկել
զայգիս:
Որ
եւ
Տաճիկ
մի
տնկեաց
զայգի,
եւ
բերեալ
այր
մի
՚ի
Կոտէից`
Սարգիս
անուն`
կնաւ
իւրով
եւ
ստնդեայ
որդւով,
եւ
կացոյց
զնա
պահապան
նորատունկ
այգւոյն:
Իսկ
այրն
ցանեաց
՚ի
մէջ
որթոցն
վարունգ,
եւ
սեխ,
մեղրապոպ
եւ
խաւարտ:
Այրն
՚ի
տունջեան
երթայր
՚ի
մշակութիւն
՚ի
վերայ
բերդին:
Իսկ
կինն
դարմանէր
զայգին
եւ
զպարտէզն.
եւ
յերեկոյին
փայտեայ
սանդխօք
ելանէին
՚ի
տանիս
հնձանին`
յահէ
գայլոցն,
եւ
զսանդուխն
քարշէին
՚ի
վեր:
Եւ
յաւուր
միում
ըստ
սովորութեան
իւրոյ
գնաց
Սարգիսն
՚ի
մշակութիւն
իւր:
Իսկ
կինն
իջոյց
զօրօրոցն
մանկամբն,
եւ
եդ
՚ի
հնձանն,
եւ
զդուռն
ո'չ
աղխեաց.
եւ
գնաց
դարմանել
զպարտէզն:
Եւ
գայլ
մի
տեսեալ
զայն,
գնաց
եբաց
զդուռն`
եւ
եմուտ
՚ի
ներքս.
եւ
դուռն
ինքնին
գնաց
՚ի
վերայ:
Իսկ
գայլն
կալեալ
՚ի
կապանաց
մանկանն,
եւ
կամէր
պատառել
զմանուկն:
Իսկ
կինն
լուաւ
զճղփումն
դրանն,
եւ
ասէ,
մի'
գուցէ
ոք
եմուտ
՚ի
հնձանն
գողանալ
ինչ:
Եւ
գնաց
եւ
ետես
զայն,
եւ
ճիչ
բարձեալ
ըմբռնէ
զերկու
ականջն
գայլուն,
քարշէ,
զի
զերծուսցէ
զմանուկն,
եւ
ո'չ
կարաց.
եւ
կինն
՚ի
քարշ
տանէր
զգայլն.
եւ
գայլն
ո'չ
թողոյր
զկապանս
մանկանն.
եւ
կինն
՚ի
քարշ
հասեալ
՚ի
դուռն,
եւ
ոտամբն
եբաց
զդուռն,
եւ
ձայնէր
առ
դրացի
կանայսն.
եւ
կանայք
երկու
լուան
զձայնն,
եւ
եկին
եւ
տեսին
զտառապանս
կնոջն.
մի
կինն
առեալ
հատոց,
եւ
միւսն
մեծ
բիր,
հարին
զգայլն,
եւ
սպանին:
Իսկ
մանուկն
բնաւ
ո'չ
խօսէր,
եւ
ո'չ
եռայր,
կարծեցին`
եթէ
սպանեալ
է.
եւ
մայրն
բացեալ
զերեսս
տղային,
իսկ
տղայն
ժպտեցաւ
դէպ
՚ի
մայրն.
եւ
մայրն
յուրախութենէն
յուշաթափ
եղեւ,
եւ
հազիւ
յուշ
բերին:
Եւ
այս
լուաք
՚ի
Զաքարիայ
վարդապետէ,
որ
էր
Առաջնորդ
Յովհաննու
վանից.
որ
նա
ինքն
լուեալ
է
՚ի
Սարգսէն`
յանապատն
Երեւանայ
՚ի
թուին
ՌՁ
[1630]:
