Պատմագրութիւն

Դարձան յԱրզրումայ պարոնայքն Կարուց` որք ասէին Սաղ եւ Սօլ աղայք, եւ մեղադիր լինէին Շխիճան-փաշային, թէ ընդէ՞ր ոչ պատերազմեցար ընդ Թահմազ-ղուլի խանին` յորժամ եկն նա ÿի սահմանս երկրին քո: Ասէ Շխիճանն, դուք չէիք աստ, եւ զօրքն իմ ցիր ու ցան էին, ես որո՞վ ընդդիմանայի զօրացն Պարսից. արդ այժմ պատրաստ լերո'ւք` զի մեք եւս գնասցուք ÿի վերայ նոցա: Քանզի Ամիրգունայ խանն մեռեալ էր, եւ որդի նորա Թահմազ-ղուլի խանն գնացեալ էր ÿի Վրաց աշխարհն ÿի վերայ Թամրազին: Վասնորոյ ժողովեցան Օսմանցիք` եւ գնացին ÿի գաւառն Շիրակայ եւ Նգայ, եւ ՚ի հիւսիսոյ կողմանէ Արայ լերինն գնացին ÿի գաւառսն Կոտէից. եւ աւար առին զոր ինչ գտին. եւ եկին յԵղուարդ գիւղ. եւ պատեցին զամրոց նորա. եւ գեղականքն պատերազմեցան ընդ նոսա քարամբ: Իսկ Օսմանցիքն տեւեցին մինչեւ սպառել քարանց նոցա: Եւ ապա դիւրաւ առին զամրոցն, եւ կոտորեցին ÿի նոցանէ արս Լ [30], եւ գերեցին զորս գտին ՚ի նմա` մարդ եւ անասուն. ըմբռնեցին եւս այր մի Ծատուր անուն եւ կապեցին զձեռս յետս, եւ ձաղէին զնա ցուցանել զինչս. քանզի աւագ էր գեղջն: Եւ նա ցանցեալ եւ խզեաց զկապն, եւ յերթօքն անկաւ ՚ի տուն, եւ հնարիւք ելեալ յառաստաղս, եւ ոտամբ եւ ձեռօք ըմբռնեալ զգերանն, եւ եկաց ՚ի կախ. եւ Օսմանցիքն մտին ՚ի տունն, որոնեցին եւ ոչ գտին. ելին արտաքս եւ գնացին փախստեայ. քանզի լուան` թէ` Թահմազ խանն դարձեալ է ՚ի Վրաց աշխարհէն եւ գայ: Եւ շտապեալ Օսմանցիքն` եւ կամրճօքն Աշտարակու գնացին ՚ի վերայ Թալնոյ յաշխարհն իւրեանց ՚ի Ղարս: