Պատմագրութիւն

Չեւ եւս էին փախուցեալք Օսմանցիքն ՚ի սուտ համբաւոյն, ըմբռնեալ էին երկուս մանկունս ՚ի Կոտէից. եւ ՚ի փախչելն իւրեանց կապեալ զմանկունս (մանկանց) զձեռս յետս` եւ առաջի արկեալ վարէին զնոսա. եւ հասեալ ՚ի գիւղն Արծնի` ՚ի գլուխս բարձր քարանցն` որ ասի Դժուարադէմ, ասեն մանկունքն ցվարիչսն, արձակեցէ'ք զձեռս մեր, զի մի' նեղիցուք. քանզի փախչիլ եւս ոչ կարեմք. վասնզի մին կողմն քարափն է` եւ մի կողմն դուք: Եւ նոքա արձակեցին զձեռս նոցա: Իսկ մանկունքն միաբանեալ` գնացին մինչ ՚ի գլուխ քարին, յիշեցին անուն Աստուծոյ, եւ անկան ՚ի քարանցն ՚ի վայր` եւ մեռան: Յաղագս Բ[2]ց իրաց ընկալան կամաւ իւրեանց այնպիսի' դառն մահ. նախ` զի զերծցին յանառակ պղծութենէ. երկրորդ` զի քրիստոնէութեամբ մեռցին` քան թէ ուրացութեամբ կեցցեն: Վասնորոյ ոչ վարկպարիզի համարիմ զմահ սոցա: Այլ պսակակից Վիլոնի Եպիսկոպոսին, որ անկաւ ՚ի բարձանց` եւ մեռաւ վասն այնպիսի' գործոց. եւ Ռ կուսանքն` որք անկան ՚ի գետն վասն Քրիստոսի, եւ մեռան: Նոյնպէս եւ սոքա կատարեցան երանելի մահուամբ: Եւ էին ՚ի ձոր անդր արք թագուցեալք, եւ տեսին զանկանել մանկանցն, մնացին մինչեւ ՚ի միւս վաղիւն. եւ եկեալ բարձին զնոսա, եւ տարեալ ՚ի գիւղն Արծնի թաղեցին: