Ծանուցումն
յիշատակաւ:
Ի
սպառել
ժամանակիս
եւ
՚ի
վերջին
դարուս`
՚ի
նուաստանալ
ազգիս
Հայոց,
եւ
՚ի
զօրանալ
ազգին
Պարսից,
յորում
նեղիմք
եւ
տառապիմք
ազգի
ազգի
կեղեքմամբ
եւ
պէսպէս
աւարմամբ,
՚ի
թուիս
մերում
Ռերրորդի`
Ճերրորդի
՚ի
քառից
տասանց
եւ
երկից
չորից,
՚ի
թագաւորութեանն
Պարսից
Շահ-Հիւսէինի,
եւ
յիշխանութեան
տանս
Արարատեան
Ֆարզալի-խանի,
եւ
՚ի
Կաթուղիկոսութեան
Հայոց`
որ
՚ի
սուրբ
Էջմիածին`
Տեառն
Նահապետի
Եդեսացւոյ`
եղեւ
աւարտումն
պատմութեանս
յերկրիս
Արարատեան
՚ի
գաւառիս
Անբերդու
՚ի
գերափառ
մենաստանս
եւ
՚ի
սուրբ
ուխտս
՚ի
Սիւղի
վանաց,
որ
այժմ
ասի
Յօհաննուվանք,
մերձ
՚ի
գիւղաքաղաքն
Կարբի`
որ
յոտին
Արագածու`
հանդէպ
Արայու`
՚ի
գլուխս
բարձր
քարանցս`
՚ի
վերայ
կարկաջահոս
եւ
ծիծաղագնաց
գետին
Քասաղու,
աշխատութեամբ
իմում
բազմավէր
եւ
փինատ
Զաքէոսի
Քանաքեռցւոյ`
որ
՚ի
ծառայութենէ
նոյն
վանացն
Յովհաննու,
՚ի
խնդրոյ
ոմանց
բանասիրաց`
եւ
մերում
յօժարութեամբ:
Արդ
որպէս
առաջագոյն
ծանուցաք,
թէ
զոր
ինչ
լուաք
՚ի
համբաւոյ`
զայն
գրեցաք,
թէ'
սուտն
եւ
թէ'
ճշմարիտն,
եւ
թէ
գովութիւն
լիցի
եւ
թէ'
սուտ
պարսաւանք`
նոցա
լիցի.
եւ
մեք
զհրամայեալսն
արարաք.
եւ
դուք
որպէս
եւ
կամիք`
այնպէս
արարէ'ք:
Վասնորոյ
աղաչեմ
ո'վ
լուսածնունդ
զաւա'կք
մկրտութեամբ
աւազանին
որդեգրեալք
հօրն
երկնաւորի`
բազմաչարչար
նահատակութեամբ
սուրբ
Լուսաւորչին,
յԱզգանազեան
ազգէ
սերեալք,
մի'
վարկպարազի
համարել
զաշխատանս
ստորասուզեալ
եւ
առաթուր
ծառային
ձերոյ:
Այլ
ընկալարո'ւք
զսա
որպէս
կաթիլ
մի
՚ի
ծովէ,
եւ
հատ
մի
յողկուզոց
բազում
վիպաց
ձերոց`
կալարո'ւք
եւ
զսակաւս,
եւ
մի
միայն
զլաւն
յարգեցէ'ք.
այլ
եւ
զպակասն
վատիւն
լնուցուք,
որպէս
զխեցեղէնն
ընդ
ոսկոյն,
եւ
սեաւն
՚ի
նկարս:
Եւ
Քրիստոսի
Աստուծոյ
փառք
յաւիտեանս,
ամէն:
