Նամականի

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

7 Առ Մեծ. [ապատիւ ] Ա. Էֆ. [ենտի ] Լուսինեան
       Կ . Պոլիս
       Եղբա՛յր իմ,
       Ներեցէք:
       Իրաւամբ զնէ հռչակել կ՚ուզէի, այլ զգացումներս մար եւ գրիչս տկար գտի նիւթին վսեմութեան առջեւ… ա՜հ, միթէ կարելի՞ է ովսաննա մը հեծկլտալ: Այս օրերս դարձեալ մշտնջենաւոր վէրքս շունչ առաւ կուրծիս տակ, երկնքիս այդ սեւ աստղը. ձգէ՛ սա «նոճեաց տղուն » (իմ) օձիքը, սա «դաշնակաց բուն » որ վսեմութեանց առջեւ երբեմն կ՚ապշի, որուն սրտին անդունդը կ՚ալեծփի եւ շուրթերը քար կը կտրին, որ միշտ իր վէրքին կը նայի, ինչպէս փառասէրն իր աստղին… Ձգէ՛ սա «մտերմաց դալկահարը»…
       Յանցաւոր եմ… այլ ո՛չ, վէրքիս մօտեցի՛ր, եղբայր իմ, սա ահարկու անդունդին… սակայն սեւ ժայռը եւ երկնի աստղը կրնան հոն նայիլ լոկ:
       Կը յուսամ որ մինչեւ այս տողերուն հասնելուդ ներեցիր եւ իմ չը կրցած հասկցուցածս դու հասկցար անշուշտ, վասնզի սրտի մը խաւերը կրնայ թափանցել բանաստեղծի մը խոկմանց սլաքը. դեռ շատ կ՚ուզէի գրել, բայց թէ՛ ես անհուն եմ եւ թէ եղբայրս նամակը ուշ ձեռքս հասցուց, բայց նա ալ այսպէս ընել ստիպուած էր պարագայից բերմամբ:
       * :
       Ի տեսութիւն.
       Եղբայրդ
Պ . Դուրեան
       1871 Օգոստ. 13