11
<
Առ
Պ.
Ա .
Լուսինեան>
Եղբայր
իմ,
Ինէ
մէկ
քանի
թատերախաղերս
կ՚ուզէք.
բայց
ես
միայն
նոցա
ծրագիրներն
ունիմ,
որոնք
անընթեռնելի
ըլլալէ
զատ՝
թղթի
կտորուանքներու
վրայ
գրուած
են:
Մաքուր
ըլլալով
«Վարդ
եւ
Շուշան
»
անուն
սիրային
թատրերգութեան
խաղատետրն
ունիմ
քովս:
Ասի
տասն
եւ
հինգ
տարեկան
հասակի
սիրոյ
եւ
հանճարի
յանդուգն
փթթում
մ՚է.
եթէ
կը
հաճիք,
սա
Ձեզի
կրնամ
յուղարկել .
իսկ
միւս
Ձեր
մասնաւոր
խնդրուածներուն
գալով,
անոնցմէ
մէկ
երկուքին
<այսինքն՝
Արտաշէսին
եւ
Անկումն
Արշակունեացին
տետրերը>
կը
խոստանամ,
որ
Վարդովեանը
տեսնելով՝
քիչ
մը
միջոցի
համար
ուզեմ.
եթէ
տալու
հաճի,
ուրախութեամբ
Ձեզ
կը
յուղարկեմ.
բայց
նոքա
ո՛ւր
երթալնին
չգիտցող
փոթորիկներ
են:
Եղբայր
իմ,
ի՞նչ
պիտի
ընենք
զանոնք,
Ձեր
գրութեան
ձեւը
զիս
հետաքրքրութեան
մէջ
ձգեց.
պէտք
է
որ
առանց
ատեն
անցնելու
հետաքրքրութիւնս
յագեցնէք.
ինձ
մի
քանի
զուարճալի
վայրկեաններ
պիտի
յաւելուք.
ուրեմն,
պիտի
աշխատիմ
զանոնք
Ձեզ
յուղարկելու
ջանալ:
Դուք
բան
մը
ինձ
կ՚իմացնէք .
ես
կը
գուշակէի
զայն
արդէն.
բայց
դարձեալ
լսած
ատենս
սիրուն
հրճուանք
մը
ունեցայ.
ըսի
ինքնին.
«Արդեօք
պիտի
վայելե՞մ
այն
օրն,
ուր
նոքա
գլուխ
գլխի
պիտի
տան…
»
մեծ
պիտի
ըլլայ
ինձ
համար
այն
օրն…
հարկ
է
որ
հարուցած
խոշոր
անիւներուն
իւղ
քսուի:
(Արդեօք
պիտի
ապրի՞մ
մինչեւ
այն
ժամանակ):
Այն
շնորհալի
հանդէսին
մէջ
ես
ալ
շշուկ
մը
պիտի
ունենամ,
չեմ
ուզեր
զայս
երազներու
կարգն
անցել .
մօտեցո՛ւր
այդ
օրն,
եղբա՛յր
իմ ,
կ՚ուզեմ
Ձեր
ըմպած
երջանկութեան
բաժակէն
կաթիլ
մը
գողնալ,
որ
կարող
է
սրտիս
անհուն
բաժակը
լնուլ:
Ձեր
ադամանդեայ
պսակին
հետ
իմ
սիրտն
ալ
պիտի
ճաճանչէ:
Թո՛ղ
գայ
այդ
փառազօծ
օրն,
եղբա՛յր
իմ:
Դարձեալ
սիրտս
ցամքած
է ,
չկարեմ
զգացումներս
ուզածիս
պէս
դուրս
տալ…
ո՜հ,
ցամա՛ք
սիրտ,
ե՞րբ
պիտի
թարմանաս,
ե՞րբ
առաջուան
պէս
խնդումներ
պիտի
անձրեւես:
Չտեսութիւննիս
երկարեցաւ,
եղբայր
իմ,
Սկիւտարը
մի՛
մոռնար:
Նամակներուդ
տողերը
քիչ
մը
ստուարացուր,
միշտ
գրէ՛,
եղբա՛յր
իմ,
եթէ
ես
զուարթ
եւ
առողջ
ըլլայի,
միշտ
պիտի
գրէի:
Սիրոյ
անհունութիւն
մը
կը
մաղթեմ…
Եղբայրդ
Պ .
Դուրեան
1871
Սեպտ.
30
Սկիւտար