Անկլիական նամականի

Առ
Ազնիւ Ծերենց,
Շատ տարիներ առաջ՝ Լոնտոն գտնուելով՝ գրել սկսած էի այս Նամականին, որու, ուրուագիրն՝ ի դարձիս Կ. Պոլիս, Ձեզի ցոյց տուի, իբրեւ իմ վաղեմի դաստիարակիս, որ՝ առաջին անգամ ազատ մտածման ճաշակն ինձ ներշնչած էիք, եւ իբրեւ սրտակից բարեկամիս, որ իմ վիճակիս միշտ համակիր ցանուած եք։ Յորդոր տուիր ինձ, այն ժամանակ, աւարտել ու հրատարակելու այս Նամականին, որմէ հազիւ մաս մը (16 նամակի չափ) Անկլիական անուամբ, լույս տեսաւ Զմիւռնիոյ Միութիւն հանդիսին. եւ ապա Թիֆլիզի Հայոց Աշխարհի Կռնկան մէջ, իսկ մյուս մեծագոյն մասը (90 նամակի չափ) ձեռագիր կը մնար գրասեղանիս մէջ։
Ինչպէս կը տեսնեք, Ազնիւ բարեկամ, հին գործ մ՚է այս, որ թերեւս նոր երկերու ու գրիչներու մօտ անլի երեւի, սակայն արժէք մը ունի՝ գեթ ինձի համար, վասնզի Ձեր քաջալերութեան մեկ ար դյունքն է եւ իմ պանդխտութեան մէկ յիշատակը։
Ահա այս քաջալերութիւնն ու յիշատակը կը յորդորես զիս այսօր ոչ միայն բոլոր նամակներն ամփոփել եւ գրքի ձեւով հրատարակել, այլեւ զայն Ձեզի նուիրել։
Յուսամ, որ կընդունէք այս նուէրս իբրեւ նշան համակրութեան եւ յարգանաց
Ձեր բարեկամին
Մ. ՄԱՄՈՒՐԵԱՆ

17 ապրիլ 1881 Զմիւռին,