ՏԱՂ
ԳԱՐՆԱՆ
ԲՈՒԼԲՈՒԼԻ
Ահա
հոտըն
գայր
գարնան,
Տերեւքն
ամէն
ի
խընդման,
Զինչ
պարտէզ
եւ
այգեստան
կայ,
Ծաղկունք
գոյնզգոյն
բուսան։
Զարնեն
ցեղ
ու
ցեղ
սէլան
(նուագ),
Զինչ
շատ
հեծելով
սուլթան,
Կէսըն
սարերովըն
գան,
Ժողվին
ի
մեր
բուրաստան։
Եկայք
մտնումք
ի
բաղչայն,
Խօսիմ
ես
հազար
դեստան,
Զինչ
որ
սիրելիք
մեզ
կան,
Այսօր
մօտ
ի
մեզ
թող
գան։
Այսօր
հուքմով
իշխան,
Հաւասար
ծաղկունք
զի՛նչ
որ
կան,
Հրաման
ունին,
եւ
նոքայն՝
Վարդին
յերեւան
թող
գան։
Վարդն
էր
ի
թըփին
փռման,
Բարձր
է
նստեր
զերթ
ըզխան,
Ծաղկունքն
ամէն
ժողվեցան,
Բոլոր
վարդերուն
նըստան։
Ունիմ
շատ
սիրոյ
դարման,
Վարդն
տեսայ
ի
փռման,
Կարմիր
տերեւն
ի
վառման
Զերթ
պռկունքն
են
ի
շարժման։
Մաջլիս
զուգեմ
ի
սայրան,
Բուլբուլն
մաջլիսի
ամիրայն,
Սագի
(մատռուակ)
լուսեղէն
մէջտեղ
Կանգուն,
ու
գինի
մեզ
տան։
Սագի,
լից
ու
տուր
զկթխայն,
Իմ
սիրտս
է
սիրոյդ
հաւան,
Ես
կու
խմեմ
զայն
կթխայն,
Յոր
գինին
է
ջրով
Յորդանան։
Մըտրուբ
(գուսան),
դու
լարէ
զչաղանայն,
Որ
ես
խաղամ,
Ի
յատեան…
կանանչ
՚ւ
էրկան։
Իւր
տեսքն
է
լուսնի
նըման։
Աչուերն
է
ի
ծով
նըման,
Ունքերըն
է
աղեղան,
Շարիման
կանգնիլ
սիւրաթին,
Վախեմ
թէ
խոցուիմ
մահուան։
Շրթունքըն
բերէ
վարդա,
՚Ւ
իր
լեզուն
խօսի
զհամայն,
Քաղցր
է
ու
շիրին
իւր
ձայն,
Այն
որ
մեզ
շաքրի
համ
տան։
Այսօր
է
մեզ
օր
խընդման,
Հաւասար
սիրելեաց
որ
կան,
Զինչ
սիրտ
որ
սիրով
բացւան‚
Այսօր
միատեղ
նըստան։
Սագի
է
մեր
հզօրն
այն
Վարդն
է
մեզ
յարեւ
սուլթան,
Մըտրուբ
բուլբուլն
է,
շատ
կան,
Խօսին
ի
սիրոյ
շատ
բան։
