147.
ԼԵՒՈՆ
ԶՕՀՐԱՊԻՆ
Թարգմանութիւն
[Բրիւսէլ,
9
օգոստոսի,
1910]
Սիրելի
զաւակս,
Այս
բացիկի
նկարը
ներկայացնում
է
ծաղիկների
շուկայի
երրորդ
կողմը:
Միշտ
հին
Բրիւսէլն
է,
որ
որպէս
ճարտարապետական
արուեստի
արտայայտութիւն
անհետացել
է
եւ
այլեւս
չի
կարողանայ
գոյութիւն
ունենալ
մի
դարում,
որ
ժամանակ
չունի
գեղեցիկի
մասին
մտածելու`
այնքան
որ
մօտ
է
կանգնած
կեանքի
դաժան
պայքարին:
Այսօր
կեանքը
դարձել
է
այնպիսին,
որ
այլեւս
հնարաւոր
չէ
զուարճութիւններ
գտնել
առանց
հոգսի
տակ
ճզմուելու,
ոչնչանալու:
Հարկաւոր
է
կարողանալ
նպատակ
ընտրել.
ինչ
էլ
որ
լինի,
նշանակութիւն
չունի,
բայց
հարկաւոր
է
ըստ
հնարաւորին
վեր
բարձրանալ
որդեգրած
ճանապարհով:
Այստեղ
կան
տեսնելու
արժանի
շատ
հետաքրքիր
մեքենաներ:
Իսկապէս,
շա՜տ
ափսոս,
որ
այստեղ
չես:
Հայրդ,
որ
շատ
է
սիրում
քեզ,
է՛լ
աւելի
կը
սիրի,
եթէ
աւելի
շատ
աշխատես:
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ