Պատմութիւն

Եւ յորժամ յանդիման եղաք Խանին, յոյժ ուրախացաւ եւ բազում բանս մխիթարականս խօսեցաւ ընդ մեզ եւ՝ պատուէրս շահեկանս եւ յանձնարարականս: Եւ քաղաքական օրինադրութիւն եւ սահմանադրութիւն ասաց ի լսելիս ամենեցուն: Մանաւանդ երկար բանիւք եւ սաստիկ պատուիրանադրութեամբ յանձնարարեալ զսուրբ գահն եւ զիս յԵրեւանայ խանին եւ մեծամեծացն երկրին թէ «Չլինի նեղացնէք կամ տրտմացնէք զԽալիֆայն, զի աղօթող է եւ տըւաճի վասն մեր: Այլ եւ աղար չտայք այն թէքէին՝ Ուչքիլիսային: Եւ մի պահանջէք ժամու տարաժամու զենուլ վասն ձեր ոչխար գառ կամ հաւ այլ եւ զոր ինչ պատրաստի ունի եւ գտանիցի այնու բաւականասջիք»:

Այլ եւ ազգիս մերոյ գոհ եւ շնորհակալութիւն եբեր, թէ՝ «Ինձ լաւ ծառայութիւն արարին մտերմաբար եւ միամիտ սպասաւորեցին յամենայն զօրութենէ եւ յամենայն յանձնէ յամենայն դիմօք: Եւ չի՜ լինի թէ նեղացնէք զազգս հայոց կամ վնասէք, զի զայնպիսին պատուհասակոծ առնեմ: Եւ բաց ճիզիյէյէն զամենայն հարկս դիւանին հաւասար տայցեն, զինչ եւ պատահիցի. զկէսն՝ հայք եւ զկէսն՝ ղզլպաշք»:

Եւ այլ բազում բանս օգտակարս պիտանացուս խօսեցաւ ընդ մեզ: Եւ յետ ամենեցուն ասաց, թէ «Գնացէք եւ զոր ինչ խնդիրք ունիք, գրեցէք արզաներն եւ բերէք որ հրամայեմե: Որ եւ գնացեալ նստանք ի խորհուրդ եւ ի մտածմունս: Եւ զոր ինչ պատշաճ եւ հարկաւոր համարեցաք, զայն րախամներն խնդրեցաք: Որ եւ շնորհեաց աւելի քան զԺԵ (15) րախամ: Եւ այսպէս ուրախութեամբ դարձոյց անդրէն ի կրունկն ի յԱրարատ եւ յԵրեւան: