Յետ
այսորիկ
մտածեցի
վասն
երկրին
ազատութեան
եւ
տառապանաց,
զի
փողն
կարի
յոյժ
նուազեցաւ
եւ
քարշեցաւ
եւ
գրէ
թէ
իսպառ
հատաւ:
Վասն
որոյ
խնդրեցի
ի
մեծազօր
Խանէն
տալ
հրաման
վասն
զառապխանային
բանալու
ի
յԵրեւան
եւ
արզ
արարի
վասն
մէլիք
Յակոբջանին:
Որ
եւ
վաղվաղակի
շնորհեաց,
վասն
զի
յոյժ
ուրախացաւ
ընդ
այս
եւ
առաջի
մեծամեծաց
գովեաց
ասելով.
«Ինտի
պու
Խալիֆանի
գօրուփսզ:
Պիր
եախշի
փիր
քիշի
տուր:
Մուպարաք
քիշի
տուր:
Չօխ
եախշի
տուր:
Բախ
քի
համ
ռահաթի
ղայիրուր
համ
դիւան
սալինայ
վայտայ
օլուր:
Տէ
թէզ
ինտի
րախամի
եախշի
եազսնլար
ու
վէրսինլէր»:
Որ
եւ
առժամայն
կատարեցին
եւ
ետուն:
Այլ
եւ
վասն
մէլիք
քալանթարի
խնդրեցի՝
որ
առանց
իմ
գիտութեան,
զոր
ինչ
թէւճի
որ
հանդիպե[ս]ցի
արքունուստ
եւ
կամիցեն
ձգել
ի
վերա
երկրին,
առանց
իմ
գիտութեան
մի
արասցեն:
Նաեւ
Է
(7)
գիւղորայսն,
որք
են
այսոքիկ՝
Էջմիածնայ
գեղն,
Մաստարայ,
Ֆռանկանոց,
Յուշական,
Քիրաշլուն,
Տիպաքլուն,
Չէլէպի
Ղշլաղն,
զոր
երբեմն
ունէր
մուլք
սուրբ
աթոռս,
այժմ
նոր
նորոգեցաւ:
Եւ
կրկին
րախամ
առի
եւ
մեծազօր
Խանէն
եւ
հաստատեցի
մուլքն
ի
վերա
սուրբ
աթոռոյս
ըստ
առաջի
սահմանին:
Այլ
եւս
խնդրեցի
զրախամ
մի,
զի
մի
ոք
եկեալ
նեղացուսցէ
զնոսա
գիւղական
գոլով,
նաեւ՝
առանց
իմ
գիտութեան
գիւղորայից
քէտխուտայք
թէւճիհ
մի
ձգեսցեն
ի
վերա
աղքատաց,
զի
չար
սովորութիւն
ունէին,
որ
զբեռս
իւրեանց
ի
վերա
աղքատաց
շրջէին:
Որ
եւ
զնա
եւս
շնորհեաց:
Եւ
այլ
րախամք,
զոր
ինչ
եւ
խնդրեցի,
շնորհեաց
զամենայն
անյապաղ:
Որ
եւ
առեալ
եմ
մինչեւ
ցայսօր
աւելի
քան
զԼԵ
(35)
րախամ:
Եւ
ապա
չուեցի
Թիֆլիզու
ի
վերա
Սանահինու
եւ
Հաղպատու
հռչակաւոր
վանորէից,
եւ
ապա՝
Աղարծնու
վանքն:
Եւ
եկեալ
հասի
ի
սուրբ
Էջմիածին:
Եւ
ըստ
պատուիրելոյ
մեծի
Խանին
ես
եւ
Երեւանայ
խանն
գրեցաք
ի
Ղարս,
յԱրզրում
եւ
յայլ
տեղիս.
ես՝
իմ
ազգին,
եւ
նա
եւ
ես՝
յատուկ
յատուկ
Ղարսայ
փաշային,
եթէ՝
«Հրաման
եղեւ
մեզ
ի
մեծ
Խանէն
ծանուցանել
երկրին
եւ
արզ
առնել
մեծի
տէրութեան
ձերում.
որովհետեւ
խաղաղութիւն
եւ
հաշտութիւն
եղեւ,
յայսմ
հետէ
անկասկած
գայցեն
սեւտակարքն,
եւ
ամենայն
ոք
անկասկած
եւ
աներկիւղ
վաճառեսցեն
եւ
գնեսցեն:
Զոր
ինչ
կամեսցեն,
եւ
արասցենե:
Եւ
այնպէս
կոնդակաւ
ծանուցի
ի
Ղարս,
յԱրզրում,
Թօխաթ,
ի
Պայազիտ,
ի
Վան
եւ
ի
Բաղեշ: