Պատմութիւն Հայոց

* ՁԷ. Ա՛ղէ լո՛ւր * մեծին Յովհաննու ո՛րպէս բողոքէ առ հրէական ազգն Աբրահամեան Արարէ՛ք ձեզ այսուհետեւ պտուղ արժանի ապաշխարութեան * եւ մի՛ ձեռն * յանձինս հարկանիցէք * եւ ասիցէք եթէ ունիմք մեք հայր զԱբրահամ ասեմ ձեզ զի կարող է Աստուած * ի քարանց աստի յայսցանէ յարուցանել որդիս Աբրահամու ա։ 2  Զի ոչ եթէ զԱբրահամ ինչ զիջոյց * ի հայրապետութենէն այլ զի արժանի՛քն իցեն նորա որդիք եւ ոչ անարժանքն։ 3  Արդ՝ զաւգտակարսն դարմանէ իսկ վասն անշայեկան * խոտոցն եւ փշոցն զի՞նչ կամիցի առնել արդեաւք ցամաքեցուցանէ նախ եւ գաւսացուցանէ՝ յորում ոչ գտցէ զպտուղն ։
       4  Ա՛ղէ նայեա՛ց յառակ թզենւոյն եւ տե՛ս։ 5  Եկն Տէրն ի թզենին զի գտցէ ի նմա պտուղ եւ ոչ եգիտ * զի չեւ էր ժամանակ * պտղոյն բերելոյ եւ * անէծ զնա թէ Յայսմհետէ * ի քէն պտուղ ոք մի՛ կերիցէբ։ 6  Քանզի ամենայն բուսաբերք եւ * տերեւաբերք եւ ծաղկաբերք՝ * ժամանակաւ ունին բերել զպտուղսն իսկ սա զի՞ անիծաւ զի չէր ժամանակ պտղոյն։ 7  Արդեաւք * թէ պիտոյ ինչ էր ո՞չ * կարէր որ * բանիւն միայն հրամայեաց երկրի՝ բերել զծառսն եւ զբազմութիւն * մայրեացն * իւրաքանչիւր պտղովն եւ ամենայն * բուսոցն՝ իւրաքանչիւր սերմամբ ըստ ազգի իւրում է վերայ երկրի երեւել՝ եւ ծառոյն զկերակուր պիտոյից * յայնմ հասեալ ժամանակի անդ պատրաստել ։
       * ոչ զրադատ ինչ զայն գաւսութիւն ծառոյն հասուցանէր այլ կանխեաց ինքն եւ ասէ Ի թզենւոյ անտի ուսարո՛ւք զառակնա։ 9  Իսկ թզենին բարձեալ ունէր զաւրինակ անպտուղ մարդկան զի զանպտուղսն արդարութեան ցամաքեսցուսցէ զփուշսն ։ 10  Ա՛ղէ լո՛ւր մեծի մարգարէին յառաջընթաց կարապետին Յովհաննու որպէս ասէ թէ Այսուհետեւ տապար * առ արմին ծառոյ կայ ամենայն ծառ որ ոչ առնիցէ զպտուղ բարի՝ հարկանիցեն եւ ի նիւթ հրոյ պատրաստիցենբ։ 11  Եւ * մարգարէն Եսայի ասէ թէ Եղիցին մեղաւորք իբրեւ զփուշ * այրեցեալք եւ ընկեցեալք գ։ 12  Իսկ զդալարովքն խնամարկեալ * կենդանի ջրովն յարքայութեանն՝ յայն գարունն նորոգեալ պարարեսցէ որ տայցեն զպտուղ ընդ միոյ հարիւր եւ ընդ միոյ երկերիւր * եւ ընդ միոյ երեքարիւր * այսինքն՝ ըստ վաստակոցն * զհատուցմունս * պարգեւացն իւրաքանչիւր հաւատոցն լուսաւորութեան ։