Ծաղկեփունջ կամ Բրգնիկցիի մը նուագները

ԵՐԳ Ա

ԴԱՓՆԵՎԱՐԴ

Եկո՛ւ ինծի, դափնեվարդ,
Գեղեցկութեան նըշանակ.
Փընջիս դընեմ քեզ պերճ զարդ,
Խընկաբուրմամբդ անուշակ:

Սըրտիս խա՜նդը կը վառես
Ներշընչումովդ ազդեցիկ.
Խայտայ հոգիս, թըրթռայ հեզ`
Հաւատարիմն իմ քնարիկ:

Ի՜նչ գեղ է այդ, ի՜նչ հրապոյր.
Բուսած այդտեղ. ո՛հ, քանի՜
Շըքեղ ես, վեհ ւ’ ոսկեթոյր`
Երբ ժըպտիս զերդ գեղանի:

Փըթիթներ` պէս մարգարտի,
Յօրինեն վրայ քո բաժկին
Շըքեղ լոյս մը որ ժըպտի
Կարծես դէպի լուրթ երկին: