Գիրք վաստակոց

Զկաստանային ցանելն զերդ այլոցդ արա, որպէս գրեալ եմք. եւ ինքն զնօսր գետինն սիրէ եւ զբարձրավանդակն. եւ թէ ուրուք տեղին ցած լինի, նա զգետեզերսն ախորժէ եւ զաւազուտն, զհովային եւ զձիւնամեծ լերինսն: Եւ իւր տունկն մազմզկով սիրէ տնկել. եւ ինքն շոյտ գայ 'ի բեր քան զայլ ծառերդ. եւ 'ի գարնան դուռն երբ շարժի, ախորժայ տնկել: Եւ ինքդ տունկ առանց մազմզկի բնաւ չբռնէ, ցանելով է իւր ճարն, այս խրատովս: Ա՛ռ զկաստանայն իւր դրուցի բուճուճովն, որ զերդ ոզնի է, եւ լի՛ց զինքն 'ի մութն տուն, եւ ներքեւ եւ վերեւ՝ գետի աւազ լի՛ց. եւ զինքն յաւազն թաղեա. եւ յամէն ամիս հետ մի զաւազդ փոխեա մինչեւ 'ի գարունն. եւ ապա հա՛ն եւ լի՛ց 'ի ջուր. եւ տե՛ս. այնոքիկ որք 'ի վեաց գան՝ նա աւեր են նոքա, ձգեա. եւ որք յատակն իջանեն՝ աղէկ են, զայնոսիկ դի՛ր. եւ այսպէս դի՛ր 'ի տուն որ ցամաքի 'ի շուքն. եւ փոսեր արա 'ի մաշարայ, խորու թիզ մի. եւ մի՛ զծայրն ծլին սուր դիպան 'ի վեր դներ, որպէս նուշ կամ ընկոյզ, այլ զծլին սուր ծայրն 'ի վայր արա, եւ զոռքն 'ի վեր. եւ գետի աւազ չաք մի 'ի վերայ եւ ապա զհողն: Եւ թո՛ղ որ բուսանի եւ մեծանայ երկու երեք տարի. եւ ապա 'ի շարժն հա՛ն եւ տնկեա, ուր կամիս: Բայց քիչ ուրդի որ բռնէ՝ թէ հանես. ապա իւր սահմանն այն է, որ զինքն 'ի տեղին ստածես եւ հօտես եւ մեծացուցանես: