Տաղեր

Ո՛վ գեղցիկ եւ նազելի
Եւ ոսկէհատ յոյժ ցանկալի,
Գնացիր ի մէնջ անկարծակի,
Արիր զծնօղդ խեղճ ու լալի:

Իմ գեղեցիկ, քաղցր աղաւնի,
Թեւլան կարմիր, մանեակ ոսկի,
Թռար ի մէնջ այսմ ժամի,
Տարակուսեալ կամք ի յերկրի:

Իմ քաղցրաձայն ձագ պլպուլի,
Ուրախութեան այգեստանի,
Դու լռեցեր յանկարծակի,
Եղաք քան զխուլ, որ ոչ խօսի:

Այլ քաղցրաձայն ձագիկ դաշտաց,
Սիրուն արտոյտ այգեստանեաց,
Անյայտ գնացիր մեզնէ ի բաց,
Տրտմեալ կարօտ միշտ կամք ի լաց:

Իմ կանաչնգոյն թութակ հաւիկ,
Զերդ բանաւոր բարակխօսիկ,
Դու խօսէիր ընդ մեզ քաղցրիկ,
Ձայն քո լռեաց, եղաք լռիկ:

Իմ ծիծռնիկ ձայնիւ ճռվող,
Ճլվլալով գարնան բերող,
Քաղցր ձայնիւդ ուրախացող,
Գնալովդ ի տապ եմք եւ ի դող:

Իմ նշենի ծառ կանանչեալ,
Սպիտակափայլ ծաղկով լցեալ,
Ի կարկտէ թօթափեցար,
Տերեւաթափ դատարկեցար:

Իմ նռենեաց տունկ ցանկալի,
Կարմրածաղիկ ուրախալի,
Հարեալ հողմով ընդ կարկտի,
Թօթափեցար, անկար երկրի:

Իմ քաղցրատես ծաղիկ դաշտաց,
Անուշ հոտով զմեզ լցած,
Արդ ցամաքար զերդ չորացած,
Որպէս զխոտ վերայ տանեաց:

Մահն որ եհար անկարծակի,
Էառ զորդին իմ սիրելի,
Արիր զծնօղդ խեղճ ու գերի,
Անմխիթար վերայ երկրի:

Անմեղ գառնուկս տառապէր,
Ի խիստ ցաւէն յոյժ տագնապէր,
Հայեր ողորմ եւ արտասուէր,
Աղիս ծնօղացն խորովէր:

Ձայնէր առ ծնօղս եւ արտասուէր,
Աղիողորմ աղաղակէր,
Մեկնէր զթեւիկն եւ տարածէր,
Քաշէր զոտկունքն, դարձեալ պարզէր:

Հայեր ի ծնօղսն, թէ` ինձ հասէք,
Այս խիստ ցաւէն ազատեցէք,
Ի մահուանէ զիս թափեցէք,
Թեեւ այլ զիս ոչ տեսանէք:

Տարակուսեալ յոյժ տխրալի,
Ողբան ծնօղքն արտասուալի,
Ճարակ չունիմք վերայ երկրի,
Ճարն է Աստուած, ինքն ողորմի:

Յայնժամ տղին շունչքն քաղուի,
Գոյն երեսացն պակասի,
Որպէս զկտրեալ ծաղիկ ցամքի,
… … … … … … …

Եւ սիրելիքն ամենեքեան
Լայն ընդ ծնօղսն ՚ւ աղաղակեն,
Զյուսոյ ումէտն հատանեն,
Փառս Աստուծոյ վերագոչեն:

Մարմինս ի հող իջեալ թաղի,
Հոգիս յերկինս վերափոխի,
Լուսեղինաց դասն խառնի,
Օրհնէ զՏէրն ամենայնի: