Տաղեր

Քննեմք զբնութիւնս մարդկային,
Զոր հետեւիմք ցեղ-ցեղ բանին,
Յախտուիմք ի չար սատանային
Եւ բռնաւոր Բելիարին:

Թողումք զբանն աստուածային
Եւ վաճառիմք հուր գեհենին,
Զոր նախանձիմք չարեաց դիմին
Եւ հեռանամք անեղ բանին:

Լիցիմք մեղօք նման ծովին
Եւ տագնապիմք ի մէջ հնոցին,
Տկար բնութիւնքս հեղեղին,
Որ մեղանչիմք գէշ աշխարհին:

Դառն առնումք փոխան քաղցրին
Եւ ցանկանամք պէս-պէս մեղքին,
Պարարտք մարմնով բոլորային,
Պարտով լցեմք անպարտ հոգին:

Եւ ի աւուրն դատաստանին,
Որ տալ չի կարիմք պատասխանին…

Պահ մի նմանիմք քահանային
Եւ ուղղափառ վարդապետին,
Լուսաւորեմք խաւար հոգին,
Որ պաղատիմք սուրբ Տիրոյին:

Պահ մի նմանիմք հրեշտակային
Եւ սրբազան ճգնաւորին,
Մեզ համարիմք այնոց դասին,
Կեղծիւք ճգնիմք եւ առանձին:

Պահ մի խոնարհիմք նման հողին
Եւ անկանիմք ճանապարհին,
Ժողովրդոց անցաւորին,
Կոխան լինիմք այնոց ոտին:

Պահ մի նմանիմք Սաթայէլին,
Սարդուց նման որսարանին,
Որսամք ոմանց անմեղ մարմին,
Արկեմք ի մէջն յորոգայթին:

Պահ մի ուղղիմք դատաստանին,
Արդ երկնչիմք պատուիրանին
Եւ հնազանդիմք յամենայնին,
Նշանակիմք մեք ծիծառին:

Պահ մի դառնամք նման նոցին,
Այնոք որ մեծ արքայ եղին,
Մեծամտիմք մեծիւ բանին,
Որ չեմք արժան մեք աղքատին:

Պահ մի նմանիմք չար իմաստին
Եւ միամօր Աղեքսանդրին,
Որ եմք արժան անասնոցին
Մեզ կհամարիմք Սողոմոնին:

Պահ մի նմանիմք գազանային
Եւ թիւնաւոր իժի օձին,
Վիրաւորեմք ոմանցս անձին,
Նշանակիմք մեք Կայենին:

Պահ մի լինիմք դիմակ կռվին,
Շանց օրինակ, որ կու լկտին,
Անբարտաւան նման լրբին,
Միմիանց դառնամք չար թշնամին:

Պահ մի սիրեմք միմեանց անգին,
Փութով դառնամք ողջոյն կրկին,
Փառօք պատուիմք մինն զմին
Եւ լիանամք քաղցրագունին:

Պահ մի հարուստ եմք մեծագին,
Ղազնազ անիմք մէջ աշխարհին,
Վաճառելով երկրէ յերկրին,
Փառք եւ պատիւք մեզ ընծային:

Պահ մի նմանիմք ըռամկակին,
Կարօտ մնամք դահեկանին
Եւ նախատեմք ազգականին,
Չունի բաֆայ սուտ աշխարհին:

Այնք որք իւրեանց հաւանէին,
Մտիւքն իւրեանց մեծարէին,
Արքունական փառք սիրէին,
Մինչ յաւիտեանց սասանէին:

Այնք, որ ինքեանք ճանաչէին,
Զանձինս իւրեանց փոքր համարէին,
Գահքս երկիւկ ժառանգէին,
Միջակ գոլով չսասանէին:

Մեք օրինակ նանիր ծաղկին,
Որ զմահն առնումք միւմասին,
Ես ի պանդուխտ նուաստ հոգին
Առաքէլ անուն Շուռովթեցին:

Ինձ որոգայթ պատրաստեցին,
Ի մէջ ծովին զիս յափշեցին,
Անօրինաց երկիր բերին,
Գանձ եւ բազումս տիրեցին:

Դարձեալ յետոյ գերեցուցին,
Յարեանս գինն կտրեցին
Եւ ի Հայոց մեծ թվականին
Հազար հարիւր եւ հինգ ամին:

Ժամանակն այն արքային,
Որ էր որդին Իբրահիմին,
Սուլթան Մհամատ էր նամ նորին,
Արքայ ելեալ Կոնստանդինին:

Գրեցայ ի կողմս հիւսիսային
Եւ ի մէջոյս գերութիւնին,
Ես բազմամեղս չարադիմին,
Արժանացայ այս տանջանին:

Ճարակս մնաց անճառելին,
Տէրն գթած ողորմելին,
Որ ով կարդայ բանս տառին,
Ողորմի իւր ըստացողին:

Եւ թէ յիշէք զանարժանին,
Արժան առնէք մէկ Հայր մերին: