Յորժամ
եղեւ
գարուն,
եկ
պուլպուլն
յայգին,
Տեսեալ
զթուփն
վարդին
ունայն
ի
նմին,
Տրտմեցաւ
դառնագին,
արտասուէր
ուժգին,
Զի
ոչ
եգիտ
անդէն
զիւր
սիրելին:
Ասէ
նա
ցայգէգործն.
Եղբայր
սիրելի,
Յո՞ւր
է
վարդս
պայծառ,
զոր
աստէն
թողի,
Միթէ
տեսեալ
ես
դու,
տուր
պատասխանի,
Թէ
ո՞վ
տարաւ
զնա
՚ւ
արար
զիս
գերի:
Րամեալ
ծաղկունքն
ամէն,
զոր
աստէն
էին,
Հօս
կան
ամենեքեան
ի
յիւրեանց
տեղին,
Պայծառացեալ
ցնծան
եւ
ուրախ
լինին,
Եւ
իմ
վարդն
միայն
չէ
նոցա
միջին:
Միթէ
գիտակ
ես
դու
զտեղին,
թ՚ո՞ւր
գնաց,
Կամ
ո՞ր
չարկամ
եկեալ
զնա
յափշտակեաց,
Եւ
կամ
առեա՞լ
ես
դու
զնա
յիւրում
տեղաց,
Եւ
տարեալ
մատուցեր
զնա
թագաւորաց:
Այգէգործն
տուեալ
նմա
պատասխան.
Դու
մի՛
տրտմիր
այդչափ,
թռչուն
պատուական,
Գնացեալ
է
վարդդ
ի
մէնջ
նէկէհ
պէկուման,
Եւ
մերձ
է
ժամանակ
նորա
գալստեան:
Րամեալ
ծաղկունքն
ամէն
ընդ
նմա
էին,
Դոքա
եկեալ
յառաջ
աւետիք
բերին:
Եւ
մանուշակն
եկեալ
կարապետ
նմին,
Ասէ,
թէ`
Մուշթուլուխ
բերաք
պուլպուլին:
Եւ
նա
յորժամ
լուաւ
զայս
յայգէգործէն,
Ուրախութեամբ
ցնծայր
եւ
ճէմէր
անդէն
Եւ
գոհանայր
զՏեառնէ`
զնորին
արարչէն,
Զի
փութով
կատարէր
զոր
խնդրեն
յիւրմէն:
Աւրհնեաց
նա
զայգէգործն
եւ
զայգի
նորին,
Թէ`
Միշտ
կանանչ
կենայ
բուրաստան
քոյին,
Եւ
ծաղկօք
զարդարեալ
անթառամ
լիցին,
Եւ
միշտ
ցօղ
քաղցրագին
իջանէ
նոցին:
Լուեալ
գալուստ
վարդին
եւ
ուրախացաւ
Եւ
վերացաւ
ի
յօդս,
թռչնոցն
հասաւ,
Ասէ.
Տուք
երանի,
սուգ
իմ
վերացաւ,
Զի
վարդս
եկ
այսօր,
խնդումն
ինձ
հասաւ:
Բերեալ
զարկին
վրան
ծաղկունքն
հաւսար,
Զի
գայ
եւ
իջանէ
այն
վարդն
պայծառ,
Եկեալ
վարդն,
եւ
տարան
պուլպուլին
խապար,
Ասեն.
Քեզ
երանի,
օմատ
թուրայ
եար:
Այլ
նա
յորժամ
լուաւ
զգալուստն
վարդին,
Ուրախութեամբ
մեծաւ
դիմեալ
ի
յայգին,
Տեսեալ
զվարդն
բազմեալ
ի
մէջ
վրանին
Եւ
ողջունեալ
զնա
բերկրեցաւ
հոգին:
Նստեալ
ի
վրայ
վարդին
եւ
գովէր
զնա,
Եւ
երգս
զանազան
յօրինէր
նմա,
Եւ
գունզգուն
ձայնիւ
եղանակէր
նա,
Եկեալ
թռչունքն
ամէն
ի
յերգս
նորա:
Սկսաւ
ասել
պուլպուլն
վարդին
սիրով.
Կամիմ
զքեզ
գովել
յերկար
եւ
յոլով,
Զի
չկայ
քեզ
օրինակ
հոտով
եւ
գունով,
Ո՛չ
մուշկ
եւ
ո՛չ
ամպար,
՚ւ
ո՛չ
այլքն
համով:
Որ
թէ
զխօրօտ-մօրօտն
ասեն,
չէ
նման,
Եւ
կամ
զնօնօֆարն,
նարկիզն
եւ
շուշան,
Մուրտ
եւ
մարուֆ
ծաղկունքն
եւ
էմիր
իշխան,
Ոչ
մանուշակ
ծաղիկն`
նշանն
գարնան:
Ւիւծեալ
ծաղկունքն
ամէն,
որ
յերկրի
բուսան,
Յաւուր
երեքշաբթի
ի
Տեառնէ
ստեծան,
Ծառք
եւ
ծաղկունք
հաւսար,
ամէն
զինչ
որ
կան,
Դու
ես
ամենեցուն
պարծանք
եւ
սուլթան:
Րամեալ
ծաղկունքն
հաւսար,
որ
կան
ի
յերկրի,
Չկայ
քեզ
օրինակ
հանց
աղուորակի,
Դու
ես
դրախտէն
եկեալ
պարգեւ
աշխարհի,
Բերեալ
հրեշտակն
երետ
Ադամայ
նախնի:
Այլ
դու
ես
աննման
ի
վերայ
երկրի,
Ո՛չ
լուսին
՚ւ
արեգակն
ի
քեզ
նմանի,
Ո՛չ
ակն,
ո՛չ
մարգարիտ
ճոհար
՚ւ
ո՛չ
ոսկի,
Եւ
ո՛չ
տապարզի
շաքարն
Եգիպտոսի:
Խիլայ
ես
դու
բերած
ի
դրախտէն
մեզի
Եւ
մեք
քեզնով
ուրախ
եմք
յայսմ
աշխարհի,
Թագաւորաց
ես
դու
աղերս
պիտանի,
Եւ
իշխանաց
մեծաց
ես
դու
ցանկալի:
Որպէս
զմեծ
սուլթան
ի
գահոյս
բազմեալ
Եւ
նման
թագուհոյ
յառագաստ
ելեալ,
Դու
ես
որպէս
դշխոյ
փառօք
զարդարեալ
Եւ
հոյլքն
ծաղկունեաց
քեզ
սպասաւորեալ:
Ւիւծեալ
ի
սէր
քոյին
կամ
քեզ
յանդիման
Եւ
բաժանիլն
ի
քէնէ
է
ինձ
օր
մահուան,
Դու
ես
աչացս
իմ
լոյս
եւ
իմ
հոգոյս
ջան
Եւ
առանց
քո
տեսուդ
կեանքս
իմ
անպիտան:
Թռչունքն
ամէն
ինձ
երանի
կու
տան,
Թէ
զվարդն
դու
ունիս
քեզ
ասպնջական,
Չկայ
քեզ
ծերութիւն,
ոչ
օր
կայ
մահուան
Եւ
ո՛չ
գոյնդ
թափի
՚ւ
ո՛չ
տգեղանան:
Ես
եմ
ուրախացեալ
ի
վերայ
քոյին,
Զինչ
որ
զմեծ
սուլթան
ի
յիւրում
թախտին,
Զի
դու
ես
աննման
յաշխարհիս
միջին
Եւ
ես
եմ
քեզ
նայիպ,
թռչնոցն
յետինն:
Այսօր
է
ինձ
խնդրումն
եւ
շատլխ
կանեմ
Որ
դու
ես
մօտ
ի
յիս,
եւ
զքեզ
տեսանեմ,
Ապա
թէ
հեռանաս,
յանկից
կու
վախեմ,
Որ
գամ
զքեզ
որոնեմ
եւ
ոչ
գտանեմ:
Նոր
արեգակն
այսօր
ծագեալ
յաշխարհիս
Եւ
լուսին
բոլորած
իջեալ
ի
յայգիս,
Տես
աչօք
իմովք
զլոյսն
արեւիս
Եւ
իմ
ելած
հոգիս
դարձեալ
եկն
առ
իս:
Է՛,
իմ
եղբայրք
բարի,
որդիք
սիրելի,
Մի՛
սիրէք
դուք
զվարդն,
որ
կորուստ
ունի,
Այլ
ցանկացէք
վարդին
դուք
հոգեւորի,
Արքայութեան
Աստուծոյ
եղէք
արժանի:
Ի
քեզ
յուսամ
Փրկիչ
Աստուած
բարերար,
Ինձ
տուր
արձակիլ
եւ
խօսիմ
արմար,
Խաչատուր
եղկելիս
եւ
գործովս
եմ
չար,
Սատանայի
կամաւ
եմ
սպասաւորեալ:
Եթէ
կարի
գտնուլ
հնար
եւ
կամ
ճար,
Որ
սէրն
Քրիստոսի
լինէր
ինձ
սազկար,
Զի
այլ
ոչ
հեռանար,
առներ
ինձ
օկտար,
Միշտ
մերձ
ինձ
լիներ,
պահեր
զհոգիս
իմ
պայծառ: