ԳԼՈՒԽ
ԻԱ
Պատճէն
հրովարտակին
«Քեզ
տեառնդ
Ջուանշիրի՝
Գարդմանայտեառնդ
եւ
Աղուանից
իշխանիդ,
ապուհիպատ
եւ
պռոտոնպատրիկ
եւ
արեւելից
կուսակալ,
ի
փրկական
խաչիսաստուածային
զօրութենէ
շնորհք
եւ
ողորմութիւն,
եւի
մերմէ
օգոստոսական
թագաւորութենէս
խաղաղական
եւմեծ
սիրով
ողջոյն։
Ընկալաք
զգիր
ողջունի,
որ
եցոյց
մեզ
զառԱստուած
բարեպաշտութեան
քո
սէր,
եւ
ուրախ
եղաքփոխանակ
զի
առեր
յանձն
հանդերձ
արեւելեայցաշխարհաւդ
նուաճել
մեզ
ի
հնազանդութիւն.
վասն
որոյմեք
եւ
որդիք
մեր
ընդ
քեզ
եւ
ընդ
ծնունդս
քոմտերմաբար
անքակ
սիրով
ազգէ
յազգ
մինչեւ
յաւիտեանքաղցրութեամբ
եղիցուքե։
Իբրեւ
լսէր
նա
զբանս
թղթոյն,
հրաշալիխնդութեամբ
զոարճանայր,
մանաւանդ
զնշանինզամենազօր
գալստենէն
առաւել
լինէր
գոհացող.
ուստիանկեալ
ի
վերայ
երեսացն
առաջի
փրկական
խաչին՝փառաւոր
առնէր
զԱստուած,
որ
ամենայն
բարութեանցտուողն
է։
Յայնժամ
կաթողիկոսն
Աղուանիցեպիսկոպոսօքն
հանդերձ
եւ
երեւելի
արանցբազմութեամբ
առաջի
եկեալ՝
ծաղկաբերք
եւօրհնաբանիչք
լինէին
մեծազարդ
պատուին։
Անդայնուհետեւ
ոչ
լինէր
գործ
անկարգ
խօսից
կամարբեցութիւնք
կամ
կատակերգութիւնք,
այլ
չափաւորվայելմունք։
Որ
եւ
զգիշերն
զայն
փակեալ
զինքն
իքնոյ՝
անցուցանէր
խորհելով
զաշխարհին
իւրոյզօգուտն։
Եւ
ի
ծագել
Արուսեկին
մեծի
առնոյրզարքունական
զարդն
իւր
եւ
նստէր
ի
գահոյս
իւր.
եւդրունք
բանային.
եւ
զինուորքն
մտեալ՝
ունէին
զզէնսիւրեանց
աստի
անտի
շուրջ
զնովաւ
պարախմբեալք։
Եւըստ
կարգի
պատուաւորքն
մտանէին
ահաբեկեալք։Դատաստան
արդար
եւ
իրաւունք
անկաշառ
ի
դրանն
նորահասարակաց
լինէին
շնորհեալ։
Եւ
ոչ
զբաղմունքպագշոտելիք,
այլ
զօրն
ողջոյն
աշխարհական
հոգւոցպարապէր.
եւ
զորս
առ
լերամբն
Կովկասուզվայրագասունսն
իմաստաբար
ածէր
ի
զգայութիւն։Այսպէս
ի
սահմանացն
Վրաց
մինչեւ
ի
դրունս
Հոնաց՝միահեծան
ճոխութեամբ
եղեւ
տէր
մինչեւ
ցգետն
Երասխ։
