ԺԹ.
Իսկ
թողեալ
զիւր
ամաւթն
կորանաց
որ
պարտէր ,
որ
այնչափ
անուանի
եղեալ՝
առաւելոյր
ի
մարտս
պատերազմացն
նա
եւ
Յունաց
երեւեալ,
գործս
արութեան
եւ
անդ
ցուցեալ,
ոչ
սակաւ
մղեալ
պատերազմունս
յայնկոյս
Եփրատ
գետոյ
ի
Տաճկաց,
ուր
խոցեալ՝
ելանէր
ի .
իսկ
առեալ
զերիվարն
եւ
նորին
եւ
զիւր
զառնազէնն
առեալ
կապեալ
ի
թիկունսն՝
ի
վերայ
մկանանցն
ի
ընդ
գետն .
արդ՝
որ
այնչափ
հզաւր
զաւրաւորն
էր
եւ
բուռն
ոսկերաւք՝
յաղջկանէ
յաղթահարեալ
լինէր
կամաւքն
Աստուծոյ։
2
Եւ
զայն
ոչ
էր
եդեալ
ի
մտի
զամաւթն ,
այլ
ի
տեսիլ
սիրոյ
ջեռեալ՝
տրտմեալ
ընդ
մահ
աղջկանն
տխրացեալ
։
3
«Տեսէ՛ք,
ասէ,
զկախարդասար
աղանդ .
զիա՛րդ
կորուսանեն
զանձինս
բազումս
մարդկան,
հանեալ
պաշտամանէ.
վայելից
խափանեն,
եւ
ի
ոչ
դողան.
մանաւանդ
վասն
սքանչելոյն
Հռիփսիմեայ
որոյ
ոչ
գոյր
համեմատ
յերկրի
ի
ծնունդս
։
Վասն
զի
սիրտ
հատեալ
զհետ
անհնարին
եւ
անմոռաց՝
ի
մտացս
չանկանի,
եմ
ես,
Տրդատ
արքայ։
զՅունաց
եւ
քաջ
գիտեմ,
եւ
զմեր
Պարթեւաց ,
վասն
զի
բնութիւն
իսկ
է
մեր,
եւ
զԱսորեստան
եւ
զՏաճկաստան
զԱտրպատական։
6
Եւ
զի՞
մի
ըստ
միոջէ
թուեմ.
զի
բազում
տեղիք
այն
են,
որ
իմ
խաղաղութեամբ
է ,
եւ
այն
են,
որ
պատերազմաւ
ասպատակեալ։
Ոչ
ուրեք
տեսեալ
է
այսր
գեղոյ,
զոր
էր
կորուսեալ .
զի
այսպէս
զաւրացան
կախարդինքն,
մինչեւ
ինձ
յաղթեցին»։
Իսկ
ի
վաղիւ
անդր
մատուցեալ՝
առնոյր
հրաման
դահճապետն
վասն
սրբոյն
Գայիանեայ
։
9
Իսկ
նա
իբրեւ
լուաւ՝
առ
զեղեալ
յիմարեալ
եւ
ոչ
յիշեալ
վասն
սրբոյն
Հռիփսիմեայ՝
համարեցաւ
կենդանի
իցէ։
աւագութեան,
բարձի
եւ
պատուոյ
պարգեւս
խոստանայր՝
եթէ
ոք
հնարեսցէ
հաճել
զմիտս
աղջկանն՝
գալ
առ
նա։
11
Իսկ
նա ,
«Այնպէս
կորիցեն
ամենայն
թշնամիք
քո,
արքայ,
եւ
որ
զաստուածս
եւ
ձեր
թագաւորաց
այլ
կայ
կախարդն
այն,
որ
ապականեալ
կորոյս
զչքնաղագեղն,
եւ
եւս
ընկերք
»։
լուաւ
թէ
սուրբն
Հռիփսիմէ՝
դարձեալ
ի
նոյն
տրտմութիւն
ընկլաւ,
եւ
իջեալ
նստէր
ի
վերայ
գետնոյ,
եւ
լայր
ի
սուգ
մտանէր։
Դարձեալ
հրաման
տայր
վասն
առաքինւոյն
Գայիանեայ,
թէ
նախ
զլեզուն
ընդ
հանել,
եւ
ապա
սպանանել.
վասն
զի
իշխեաց
վնասակար
խրատուն
իւրով
զայնպիսին,
որ
ունէր
ի
մէջ
մարդկան։
14
Իսկ
դորին
անշնորհ
զդիսն
իշխեաց,
նմայն
զայն
շնորհեալ
էր
գեղեցկութիւն.
վասն
այնորիկ
զնա
կտտամահ
սպանցեն։
ելեալ
դահճապետն
պարծելով՝
չարամահ
առնել
զնա,
եւ
ետ
հանել
զնոսա
շղթայիւք
ի
քաղաքէն
ընդ
հարաւոյ,
ընդ
կողմն
որ
հանէր
ի
Մեծամաւրի
կամուրջն,
ի
տեղին
յայն,
ուր
սովոր
էին
սպանանել
զամենայն
մահապարտս,
ի
տեղի
մի,
մաւտ
ի
պարկէն
փոսին
որ
շուրջ
գայր
զքաղաքաւն։
16
Եւ
վարեցին
չորս
չորս
ցիցս
միում
միում
ի
։
17
Եւ
մինչդեռ
կազմէին
սկսաւ
ասել
սուրբն
Գայիանէ
ընկերաւքն
հանդերձ .
«Գոհանամք
զքէն,
Տէր,
որ
արարեր
զմեզ
մեռանել
վասն
մեծի
անուանդ
քոյ,
եւ
յարգեցեր
զհողեղէն
բնութիւնս
մեր,
զի
լիցուք
արժանի
Աստուածութեանդ
քում
եւ
հաղորդեցեր
զիս
սրբոց
քոց ,
Հռիփսիմեայ
եւ
։
18
Եւ
արդ՝
եւ
հասանել
նոցա
զքեզն
սիրեցին,
եւ
ուրախ
եմ
զի
ժամանեցից
դստերն
իմոյ
եւ
որդեկին
իմոյ
Հռիփսիմեայ
եւ
իմոց
եւ
։
19
Արդ՝
յիշեա՛
զմեզ,
Տէր,
որ
վասն
քոյ
զաւրհանապազ.
համարեցաք
ի .
արի՛
եւ
մի՛
մերժեր
զմեզ
վասն .
եւ
դու
տո՛ւր
մեզ
քո,
եւ
չարն
հանդերձ
նկուն
լիցի
յահէ
փառաց
քոց»։
20
Եւ
յետ
մատեան
պատառեցին
զհանդերձս
նոցա ,
եւ
պրկեցին
զնոսա
մի
մի
ի
չորս
չորս
ցիցս։
21
Եւ
ծակեցին
զմորթսն
ի
պճղունս
նոցա
եւ
եդին
փողս
եւ
փչելով
այնպէս
կենդանւոյն
մորթեցին
զսուրբսն ,
ի
ի
վեր
ի
ստինսն,
եւ
ծակեալ
եւ
զլեզուսն
ընդ
այն
հանէին։
22
Եւ
վարեցին
քարինս
ընդ
նոցա,
եւ
զաղիս
նոցա
յորովայնիցն
ընդ
գոգս
նոցա.
եւ
քանզի
դեռ
եւս
կային
եւ
ապա
բարձին
զգլուխս
նոցա
սրով։
23
Արդ՝
որք
միանգամ
եկեալ
էին
ընդ
նոսա
անտուստ
ի
Հոռոմոց
աշխարհէն,
որ
միանգամ
հասին
յերկիր
Հայաստան
աւելի
քան
զեաւթանասուն
մարդ։
Իսկ
որ
սպանան
ընդ
սուրբ
տիկնայսն,
ընդ
Գայիանեայ
եւ
ընդ
Հռիփսիմեայ,
հանդերձ
որ
թուեցան
ի
թիւ
ընդ
ամենայն
սպանեալսն
երեսուն
եւ
եաւթն
մարդ։
25
Արդ՝
ի
քսան
եւ
ի
վեց
ամսոյն
հոռի
կատարեցաւ
սուրբն
Հռիփսիմէ
դասուն ,
երեսուն
եւ
նահատակակից
ընկերաւքն
հանդերձ
եւ
ի
քսան
եւ
ամսոյն
հոռի՝
սուրբն
երկու
ընկերաւքն
որք
ընդ
նմա
պատերազմեալք
պսակեցան
եւ
առին
զպսակն
յաղթութեան։