Յաղագս
Բակլայի
եւ
Ճուլպանի:
Ասացին
ոմանք
'ի
փորձականացն
եւ
հաւանեցան,
թէ
զբակլայն
'ի
գիջային
եւ
'ի
շաղախուտ
տեղ
պարտ
է
ցանել,
զի
թէ
'ի
նօսր
եւ
'ի
չորային
տեղ
ցանես՝
նա
մանր
լինի
եւ
անեփ.
բակլայն
երբ
ծաղկի՝
զանձրեւն
խիստ
ընդունի:
Նոյնպէս
եւ
զբակլայն
պարտ
է
թրջել
եւ
ապա
ցանել.
եւ
մինչ
թրջել
կամենաս՝
'ի
ջուրն
սակաւ
մի
նատրուն
դիր.
նատրունն
զերդ
աղ
է,
եւ
ինքն
'ի
Մսրայ
գայ.
երբ
հանց
անես՝
նա
բակլայն
մեծ
գայ
եւ
եփուն
լինի
եւ
լաւ:
Եւ
գիտելի
է,
զի
չէ
պարտ
զառաջնոց
իմաստուն
եւ
փորձնական
արանց
խրատուքն
զանց
առնել
եւ
հակառակիլ
բանից
նոցա.
քանզի
գրեալ
են,
թէ
բակլայն
զմարդն
մոռացկոտ
եւ
անմիտ
առնէ.
եւ
աստի
է
յայտ,
որ
երբ
զինքն
զատ
ուտէ
ոք,
նա
զբոլոր
գիշերն
մինչ
'ի
լոյս
յերազանայ.
նոյնպէս
եւ
ազգի
ազգի
քամիք
ընծայէ
'ի
մարմինն:
Եւ
ասացեալ
են,
եթէ
ոք
զտունկ
տնկէ
եւ
զբակլային
խեճեպն
ափչաք
մի
'ի
տակռիճս
տնկին
լնու,
նա
չորացուցանէ
զտունկն:
Եւ
թէ
հաւերուն
ստէպ
բակլայ
տաս
ուտել՝
'ի
ձու
ածելոյ
կտրին:
Եւ
պարտ
է
զբակլայն
յունվար
ամսոյ
եօթն
օրն
սկսանիլ
'ի
ցանել,
մինչեւ
'ի
յունիս
ամսոյ
'ի
չորս
օրն՝
որ
քաղելոյ
լինի:
Եւ
ճուլպանն
այդու
խրատովդ
առնելի
է: