Գիրք վաստակոց

Որպէս բազում անգամ ասացաք, զի մունֆախդէճն է որ լաւ պահէ եւ շինէ զաւերեալ եւ զայլահամեալ գինիսն. եւ առաւել երբ իւր ամէն պիտոյիւքն լինի զուգած, այս օրինակաւս: Առ սպիտակ խաղող քաջահաս եւ քաղցրահամ՝ 'ի հին այգւոյն, եւ ընտրեա, որ մէկ հատ ոչ ազոխ լինի 'ի ներք եւ ոչ նեխ, եւ ցամաքեցո օր մի. ո՞վ գիտէ գուցէ ջրի համ շաղի կամ անձրեւոյ հիւթ հասած լինի յինքն. եւ ապա լի՛ց 'ի սուրբ հնձան, եւ կոխել տուր. եւ որքան կարես՝ սպրկիկ լինի 'ի յամենայն աղտեղութեանց. վասն զի իւր յատուկն 'ի սպրկիկն կայ հաստատած: Եւ զիւր կթելն՝ 'ի չիքն լուսնի արա՝ պախրցովն, որ օդքն յիստակ լինին 'ի յամպոց: Եւ երբ կոխուի՝ զամբեղով եւ չուխայով քամեա, եւ թող որ յիստակի եւ ամենայն ախժինքն 'ի յատակն իջանէ. 'ի կաւէ աման թող, 'ի պղնձէ չլինի. եւ զպուտուկն ծեփեա 'ի դրուցէ՝ մազով շինած կաւով, որ մազ լինի կտրած 'ի կաւն, եւ կոխած միաւորած աղէկ. եւ երբ ծեփես՝ թող որ ցամաքի: Բայց Ալիօն վաստակաւորաց գլուխն եւ իմաստունն այնպէս է ասացեալ, թէ 'ի յամէն տասն լտեր այս մուստառիս, չարեէկ մի 'ի շինած ծովու ջրէդ ածես, եւ չարեէկ մի յիստակած ծովու ջուր, եւ հօտի մոխիր երկու նուկի ծրարած, եւ քսան ընկոյզ անարատ. եւ լից 'ի ծեփած ընտրով պտուկսդ, որ գրեցաք: Եւ յառաջին եփն թզենի փայտով խառնեա, եւ տերեւքն յինքն կենան, մեղմ սակաւ կրակով. եւ երբ սակաւ մի եփի, հա՛ն քամեա եւ ցօղեա զպուտուկն աղջրով, թէ ծովու լինի՝ լաւն այն է, եւ դարձո յամանդ. եւ այլ աղէկ եփեա կամ թզենի փայտով կամ որթի հօտով. եւ թող կրակն հեռի լինի, եւ 'ի ներքեւն չլինի. եւ սերտ խառնեա փիճի փայտով, եւ կապեա 'ի խառնիչն մրտենւոյ, կասլայի, ըռազիանի, անանուխի եւ հիլիօնի բազուկ՝ որ կանանչ լինի՝ կապեա 'ի խառնիչն չուանով՝ ամուր, եւ սերտ խառնեա, եւ 'ի քամ՝ որ չայրի եւ խանձրէհամի. եւ սերկեւիլ եւ անուշահոտ տանձ՝ անհնար 'ի ներք ձգեա յառաջին եփդ, եւ թուզ չոր յամէն քամել զհինն ձգեա եւ նոր դիր: Ընկոյզդ զօրութիւն ունի որ զխանձրէհամութիւնդ 'ի յինքդ քարշէ, եւ թէ յամէն խանձրէհամած ապուր ձգեն՝ օգտէ: Եւ այսպէս եփեա, մինչեւ կէսն քաղցուիդ երթայ եւ կէսն մնայ: Եւ այս է մունֆախդէճն զոր գրեալ եմք. զայս ած 'ի յաւեր գինիսն՝ որ լաւացուցանէ, որպէս գրած է: