Գիրք վաստակոց

Ա՛ռ զտոնկն նոյն հողովն, եւ դի՛ր յաման 'ի քուրձ, եւ աղէկ ջրեա որ թանուի. եւ ապա ա՛ռ հոռոմ ձիթի տուրտին, եւ ջրխառնեա ջրով. եւ այնպէս արա որ յամէն տնկի մազմզուկ մթխալ մի հասանի, նա այլ չթողու որ աւերի: Եւ եթէ կամիս որ որդն կամ այլ կերիչ չմերձենայ 'ի պտուղն, կամ զծառին տակսն ուտէ եւ չորացուցանէ, դու փորեա զտակսն եւ սրբեա, եւ գի՛տ զորդնհարն 'ի մէջ տակուցն. եւ ա՛ռ խռիպիսոն կակուղ ձիւթ, եւ օ՛ծ. եւ ա՛ռ աղէկ գէր մարխ եւ շինեա ցիցս, եւ օձ ձիւթովդ, եւ զա՛րկ 'ի յորդնծակերն պինտ քարով. եւ ա՛ռ աղ… տերեւ եւ նռան կեղեւ չոր, եւ խառնեա 'ի ջուր, եւ այնու աղէկ ջրեա զտակսն որ խմէ եւ ապա ծածկեա: Եւ այս է դեղն ամէն որդնհարի ամենայն ազգ տնկոցն, նոյնպէս եւ այգեաց՝ որ այսպէս առնես: Եւ են ոմանք որք երբ կամենան զտունկն տնկել, նա զմազմզկին ծայրսն որ կտրած լինին՝ պախրէի լեղեաւ օծանեն. ա՛յլ որդն զայն ծառն չուտէ: Եւ են որք փորեն եւ բանան զծառին տակսն. եւ գտանեն զճիճւոյ ծակտին, եւ ապա առնուն պղնձեայ հերուն, եւ այնու փորտըկեն եւ սպանանեն ճիճիսն. եւ առնուն կու պախրէի եւ պտղի ձիթի տուրտին եւ մարդոյ հին գոզ, եւ օծանեն զկերած տեղին եւ զտակսն, նա ողջանայ:

Եւ ծառ՝ որ 'ի գոյութիւն չբերէ զպտուղն՝ դեղն այս է. բա՛ց զտակսն եւ սրբեա, եւ զմանր մազմզուկսն որ թնջկռեալ լինին 'ի տակսն, հա՛ն ձգեա. եւ զհաստերն թո՛ղ, եւ ա՛ռ դուր եւ վճեղքեա զհաստ մազմզուկսն, եւ քար մի 'ի ճեղքածն դի՛ր, եւ 'ի տեղն թո՛ղ զքարն. եւ դարձեալ ծածկեա. եւ թէ քար չդնես՝ կաղնի կամ ընկուզի երեթ շինեա եւ քշտեա, ա՛յլ աղէկ, ա՛յլ եւս չծորեցուցանէ զպտուղն, որքան իսլիմ տայ եւ 'ի շահ ածէ զբերն աղէկ՝ որպէս եւ կամիս:

Եւ ծառ՝ որ զճիւղն չարձակէ ուժով՝ ոչ է առողջ, վասն իրեք պատճառի, դեղն այս է. ա՛ռ իշոյ աղբ, եւ գետի ջրով հարեա զինքն աղէկ. եւ թո՛ղ որ թրջի աղբն, եւ աղէկ միաւորի եւ տրորի ընդ ջրոյն. եւ բա՛ց զտակսն սակաւ մի խորու, եւ շուրջանակի լի՛ց 'ի վաղվընէ առաւօտուն. եւ թէ ամառն լինի եւ տօթ, զհողն 'ի վերայ ա՛ծ ըստ չափուն եւ որթոտով ծածկեա զտակսն, որ արեւն զոյժն չառնու. եւ թէ զոչխարաց աղբ եւս առնես՝ լինի: