Յաղագս
սատրելոյ:
Խիստ
արքինացուցանէ
փորելն
եւ
սատրելն
զբանջարն՝
'ի
տեղւոյ
'ի
տեղ:
Բայց
տեղն
յորդել
թէ
կամենաս,
լաւ
աղբած
եւ
շինած
պիտի.
եւ
թէ
'ի
տակեղէն
բանջարաց
սատրին,
տակն՝
այսինքն
բողկին,
շողգամին
եւ
կաղամբին,
լեսած
նադրուն
հասուցանես,
նա
խիստ
աղէկ
է
եւ
եփուն
լինին,
եւ
առանց
փայտի
տակքն:
Եւ
զսատիրն
չպիտի
թօշմեցուցանել.
զտեղն
սարեա
մենակ՝
որ
շոյտ
բռնէ,
եւ
ընդ
երեկս
սատրեա,
որ
գիշերային
հողմն
'ի
վերայ
գայ
եւ
զարգացուցանէ
զինքն: