Գիրք վաստակոց

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Վասն Հիլիոնի, որ է Ծնեբեկն:

Հիլիոնդ զպարարտ գետինդ ախորժայ եւ զարեգակնակոխն, զի հանապազ ջեռուսցէ զինքն, եւ զսիկն եւ զանտառախիտ վայրսն: Եւ իւր ցանելն այսպէս է. փորել տուր զգետինն խորու, մարտին կամ յապրիլին, եւ փոսեր արա խորու երեք մատն, եւ յամէն փոս հիլիոնին հնտէն եօթն հունտ. եւ ծածկեա նոյն հողովն. տատին մի՛ մօտիր, բայց միայն քաղհան արա զպիղծ խոտն. զի ծնեբեկդ վայրի խոտ է, եւ չախորժէ զվաստակն. եւ յետ երկու տարւոյն գարնանային ժամն փորեա զտակսն, եւ սակաւ մի աղբ ա՛ծ, որ հերիք լինի. եւ որքան այսպէս առնես՝ շոյտ կերակրիս եւ քաղցր լինի. եւ յերրորդ տարին կանուխ յառաջ որ ծլէ՝ փորեա, եւ քաղհան արա զտակսն, եւ աղբ մի՛ լնուր. տեսանես յետ ամսոյ մի որ ծլէ եւ ուրախացուցանէ զքեզ: Եւ յորժամ քաղես՝ մի՛ կոտորեր զծիլն, որ մնացորդն ցօղուն հանէ, եւ տակն այնու իւր հերիք առնէ. այլ տա՛ր զձեռնդ, եւ գետնախառն բռնեա եւ քարշեա՛, որ ծիլն տակն կտրի եւ ելանէ. նա պիտի որ անճարակ տակն եւ այլ ծլեր հանէ. եւ այսպէս յամէն տարի նոր հիլիոն ունենաս: Եւ յամէն քաղել՝ փորեա զտակսն. եւ թէ փորելն մազմզուկ վերանայ, քարշեա եւ կտրեա. նա քանի բնատակն խոցնայ՝ այլ շատ հանէ զծլերն: Եւ թէ կամիս ցօղուն եւ հունտ առնուլ, զանագան եւ զյետին ծիլսն թող եւ ա՛ռ: Եւ ինքնդ զերաշտն սիրէ եւ ոչ զջրայինն, մի՛ ջրեր. եւ թէ ջրես՝ յելն աշնան ջրեա, նա աղէկ է, եւ շատ պտղաբերէ եւ թազէ լինի: Եւ ինքնդ արձակ լինել սիրէ յիրերաց. զի թէ տակռիճքն յիրեար շնկղկին՝ չտան պտուղ: Եւ յորժամ ուժաւորի՝ հա՛ն տնկեա. եւ աճեցո թէ կամիս դաշտ մի, այս օրինակաւս: Եւ օգտութիւն մի կայ սա, զոր արժան համարեցաք գրել, թէ եւ դժուարաւ հաւատայք զարմանալի բանիս. զի թէ չէաք փորձիւ հաստատեալ՝ ոչ էաք ընդ գրով արկեալ: Ա՛ռ խոյի եղջիւրք մեծ եւ անարատ. եւ արա յիւրեան փոքր ծակ մի, թէ զինքն որպէս նշան տուաք՝ դատարկ առանց հնտի, նա յիւրմէ բնութեամբ հիլիոն ծլէ անհնար: