Գանգատ
ի
մտաց
մարդկան
ո՞ւստ
ելնէ
կամ
ո՞ւր
դադարի,
Տեսէք,
թէ
քանի
անգամ
ցեղք
ու
ցեղ
բաներ
կու
փոխի:
Պահ
մի
յերկինս
ելնու
եւ
իջնու,
դաշտանայ,
շրջի,
Ոչ
ոք
իմանալ
կարէ`
նորա
բանքն
է
զարմանալի:
Պահ
մի
վարդապետ
լինի,
քարոզէ
նա
ժողովրդի,
Եւ
կամ
աստղաբաշխ
լինի,
քննող
երկնից
կամարի:
Պահ
մի
մոլորեալ
է
միտքն,
մինչեւ
ի
տասն
համարել
չկարէ,
Եւ
կամ
մոլորեալ
դիմօք
կամարար
է
սատանայի:
Պահ
մի
ճգնաւոր
լինի
եւ
մտնու
ի
քարն,
աղօթի,
Պահօք,
աղօթիւք,
ծնդրօք
ջանա
թէ
յերկինս
ելնի:
Պահ
մի
չարագործ
լինի
ու
բազմաց
զաղօթս
խափանէ,
Աւազակապէտ
լինի
եւ
յեղակալ
գողերի:
Պահ
մի
հող,
փոշի
լինի,
գայ
թափի
ի
ճանապարհի,
Թէ
վասն
աստուծոյ
սիրուն,
ով
որ
գայ,
զերեսս
կոխի:
Պահ
մի
միտքն
ի
վեր
ունի,
թէ
նման
եմ
ես
հրեշտակի,
Ի
մէջ
երկնային
զօրացն
առաւել
ու
խիստ
գովելի:
Պահ
մի
աբեղայ
լինի,
թէ
աշխարհս
ինձի
չպիտի,
Հոգոյս
ոչ
կարեն
օգնել,
թէ
կին,
թէ
դուստր
եւ
որդի:
Պահ
մի
ռամիկ
լինի
ու
խնդայ
վերայ
աշխարհի,
Թէ
պիտոյ
է
դուստր
՚ւ
որդի
եւ
կանայք,
քան
զտասն
աւելի:
Պահ
մի
միակեց
լինի,
ագանի
նա
քուրձ
մազեղէն,
Համարքն
ի
ձեռքն
առնու
եւ
մտնի
ի
յեկեղեցին:
Պահ
մի
մեծատուն
լինի,
ագանի
բեհեզ
ծիրանի,
Սուսեր
ի
ձեռն
առնու,
հարկանէ
ում
որ
հանդիպի:
Պահ
մի
թագաւոր
լինի
ու
բազմի
ոսկի
աթոռի,
Հազարապետք
եւ
իշխանք
եւ
ծառայք
են
անթվելի:
Պահ
մի
կամաւոր
աղքատ,
մոռանայ
զժառանգ
հայրենի,
Եւ
կամ
մուրացկան
լինի
ու
շրջի
ի
դրունս
օտարի:
Պահ
մի
կու
զղջա
մեղաց
եւ
դառնայ,
թէ
ապաշխարի,
Ի
խորոց
սրտէ
գոռայ,
արատսուօք
աչերն
է
իլի:
Պահ
մի
ընթանայ
ի
մեղս
եւ
խորհի
խորհուրդ
պոռնկի,
Անդարձ
եւ
անզեղջ
մնայ,
մահու
չափ
մեղօք
մեղանչի:
Պահ
մի
ողորմած
լինի,
հիւրասէր,
բաշխող
աղքատի,
Հիւանդաց
նա
տես
գնայ
եւ
օտար
առ
ինք
ժողովի:
Պահ
մի
անողորմ
լինի,
խիստ
ժլատ,
ատող
աղքատի,
Օտարաց
նա
տեղ
չտայ,
գողանայ,
զրկէ,
կողոպտի:
Պահ
մի
համոզող
լինի,
համբերող,
նմանեալ
Յոբի,
Զաշխարհս
ունայն
համարի,
թէ
գրեալ
է
Սողոմոնի:
Պահ
մի
բարկացող
լինի,
նենգաւոր,
նման
Կայենի,
Ագահ,
ընչասէր
լինի,
թէ
աշխարհս
է
ինձ
խիստ
պիտանի:
Պահ
մի
իմաստուն
լինի,
ընթեռնու
բանք
Սողոմոնի,
Ամէն
իմաստասէր
հարցողաց
տայ
պատասխանի:
Պահ
մի
խիստ
անգէտ
լինի,
քան
զէշ
կապած
ի
մսրի,
Հազար
բան
կու
հարցանեն,
նա
չառնէ
մէկ
մի
պատասխանի:
Պահ
մի
իմաստուն
մտօք
նա
գրոց
բանին
հետեւի,
Խրատն
ի
յականջ
առնու,
յաստուծոյ
յահէն
կու
սարսի:
Պահ
մի
խոտորէ
զգիրն,
խրտնի,
զպնի
եւ
գարշի
Զի
ահըն
ի
սրտէն
ձգէ
մարդկանէ
իսկի
չամաչի:
Պահ
մի
երկնչի,
դողա
՚ւ
տկար
երեւի
ամենի,
Ասեն,
թէ
հարիւր
այսպէս
մարդ
մէկ
մազով
կապես,
կու
կապուի:
Պահ
մի
խիստ
զօրեղ
լինի,
մարդկանէ
կասկած
նա
չունի,
Եօթն
տակ
զնճիլ
կապես,
նա
թափ
տայ,
զամէնն
կտրի:
Պահ
մի
բերթ
ամուր
լինի,
նորաշէն
եւ
անխախտելի,
Ասեն,
թէ
ոչ
ոք
կարէ
զսա
առնուլ
եւ
կամ
փլուցանել:
Պահ
մի
աւերակ
լինի,
բնակարան
այլոց
գազանի,
Դուռն
բաց,
պատերն
փլած,
եւ
ճչէ
բու
յաւերակի:
Պահ
մի
պաղ
աղբիւր
լինի,
յատակըս
լեռնի,
Ոլոռնով
ի
մէջ
ծաղկանց
գայ
իջնու
ի
մէջ
դարի:
Պահ
մի
ջրհեղեղ
պղտոր,
ի
լեռնէն
քարինք
հետ
բերի,
Ձորերդ
ի
վայր
ողողէ
եւ
բազում
գաւառ
տապալի:
Պահ
մի
արուսեակ
պայծառ
եւ
նման
գարնան
արեւի,
Աստեղաց
նման
ցոլայ,
զէտ
լուսին
զինք
բոլորի:
Պահ
մի
մութ
գիշեր
լինի,
խաւարակն
աղջամղջին,
Ամպ
եւ
մառախուղ
բերէ,
զէտ
Յունան
վերայ
Նինուէի:
Պահ
մի
զէտ
մեղու
լինի,
քաղցրութիւն
քան
զշաքարի,
Անուշահոտ
ծխանելեաց,
խունկ,
հալուէ
ի
հետ
կնդրկի:
Պահ
մի
զէտ
քացախ
լինի
եւ
պնտի,
քան
զպողպատի,
Սաստիկ
ձմեռան
նման
ձիւն
կու
գայ
ու
խիստ
կու
սառի:
Պահ
մի
խիստ
գոլոշն
ելնէ,
զէրդ
զհուրն,
որ
զմոմն
հալէ,
Յոլով
տօթ,
խորշակ
լինի,
որ
տօթուն
սիրտն
կու
տապի:
Աղաչեմք
զանմահ
Փրկիչն,
որ
զցրուեալ
միտս
ժողովէ,
Խաշին
եմք
արեամբ
գնեալ,
նախախնամ
աջովն
պահէ: