Տաղեր

Ղարիպ կտրիճ՚մ յօտար յերկրէ եկեր է,
Մակար թէ զնա սիրուն հովն բերեր է,
Եկեր մէկ զալումի աշըխ եղեր է,
Կու հառաչէ սրտէն, թէ աս ինչ խղճեր:

Աճապ կա՞ ի յաշխարհս առանց սիրու մարդ,
Աճապ սիրտ կա՞ անսէր կամ առանց մուրատ,
Թէ՛ ծեր, թէ՛ տղայ, հարուստ, թէ՛ աղքատ,
Ամէն մարդ տարտ ունի, ո՞վ կա առանց տարտ:

Յիս անճայ խեղճ բաներ եղեր է,
Խեղճ այն է, որ լալով քաղքէն ելեր է,
Անճայ ղարիպ կտրիճ հասրաթ մեռեր է,
Հոգիս կու ցաւի` ղարիպ մի ասեր է:

Մէկ ղարիպուկ կտրիճ եղեր սավտայի,
Նայ կասեր, թէ` գիտեմ, եւ ես չավտայի,
Տաղեր Թուրկուրանցի, խաղեր Խաթայի
Ասող էր ու գրող նման Յովբալի:

Հնցգուն բաներ կասէ, որ կելնէ բոցս,
Զինքն լալով կու հոգայ, փլուց զիմ խոցս,
Կասէ. Սիրտս կերի, հուր կա ի ծոցս,
Եկայ հիւանդ անկայ ի յայս փողոցս:

Հարամի Ալան զայս բանս արեր է,
Լեռներն արիւնով կարմիր ներկեր է,
Աչօքն, ունօքն մէն զայս բանս արեր է,
Հալա զձեզ չգիտեմ, ինձ հանդիպեր է:

Զքո արածն չէ արեր հարամի,
Աչւընին կու խաղա, կասեր հալամի,
Կրակն անկեր կերի, մէկ մահալամի,
Բայց ան մէկին հառաչն անանց ալամի:

Այսօր դաշտն ծաղկեր է Ամիրանայ,
Սօղպաթդ շէն կենայ ամէն օրինայ,
Չհանգչի մեր չարկամն, այլ ոչ դուրանայ,
Աճապ ի՞նչ կու շահի, որ կու չարենայ:

Վաղվէնէն տեսայ պատկեր՚մ նաղաշի,
Աւուրս գոհութիւն, խիստ եմ խնդալի,
Կամ տի լինամք պարոն, կամ ճորտ պարոնի,
Կամ տի մեռնիմք հասրաթ ի մէջ աշխարհի: