Ո՛վ
գեղցիկ
եւ
նազելի
Եւ
ոսկէհատ
յոյժ
ցանկալի,
Գնացիր
ի
մէնջ
անկարծակի,
Արիր
զծնօղդ
խեղճ
ու
լալի:
Իմ
գեղեցիկ,
քաղցր
աղաւնի,
Թեւլան
կարմիր,
մանեակ
ոսկի,
Թռար
ի
մէնջ
այսմ
ժամի,
Տարակուսեալ
կամք
ի
յերկրի:
Իմ
քաղցրաձայն
ձագ
պլպուլի,
Ուրախութեան
այգեստանի,
Դու
լռեցեր
յանկարծակի,
Եղաք
քան
զխուլ,
որ
ոչ
խօսի:
Այլ
քաղցրաձայն
ձագիկ
դաշտաց,
Սիրուն
արտոյտ
այգեստանեաց,
Անյայտ
գնացիր
մեզնէ
ի
բաց,
Տրտմեալ
կարօտ
միշտ
կամք
ի
լաց:
Իմ
կանաչնգոյն
թութակ
հաւիկ,
Զերդ
բանաւոր
բարակխօսիկ,
Դու
խօսէիր
ընդ
մեզ
քաղցրիկ,
Ձայն
քո
լռեաց,
եղաք
լռիկ:
Իմ
ծիծռնիկ
ձայնիւ
ճռվող,
Ճլվլալով
գարնան
բերող,
Քաղցր
ձայնիւդ
ուրախացող,
Գնալովդ
ի
տապ
եմք
եւ
ի
դող:
Իմ
նշենի
ծառ
կանանչեալ,
Սպիտակափայլ
ծաղկով
լցեալ,
Ի
կարկտէ
թօթափեցար,
Տերեւաթափ
դատարկեցար:
Իմ
նռենեաց
տունկ
ցանկալի,
Կարմրածաղիկ
ուրախալի,
Հարեալ
հողմով
ընդ
կարկտի,
Թօթափեցար,
անկար
երկրի:
Իմ
քաղցրատես
ծաղիկ
դաշտաց,
Անուշ
հոտով
զմեզ
լցած,
Արդ
ցամաքար
զերդ
չորացած,
Որպէս
զխոտ
վերայ
տանեաց:
Մահն
որ
եհար
անկարծակի,
Էառ
զորդին
իմ
սիրելի,
Արիր
զծնօղդ
խեղճ
ու
գերի,
Անմխիթար
վերայ
երկրի:
Անմեղ
գառնուկս
տառապէր,
Ի
խիստ
ցաւէն
յոյժ
տագնապէր,
Հայեր
ողորմ
եւ
արտասուէր,
Աղիս
ծնօղացն
խորովէր:
Ձայնէր
առ
ծնօղս
եւ
արտասուէր,
Աղիողորմ
աղաղակէր,
Մեկնէր
զթեւիկն
եւ
տարածէր,
Քաշէր
զոտկունքն,
դարձեալ
պարզէր:
Հայեր
ի
ծնօղսն,
թէ`
ինձ
հասէք,
Այս
խիստ
ցաւէն
ազատեցէք,
Ի
մահուանէ
զիս
թափեցէք,
Թեեւ
այլ
զիս
ոչ
տեսանէք:
Տարակուսեալ
յոյժ
տխրալի,
Ողբան
ծնօղքն
արտասուալի,
Ճարակ
չունիմք
վերայ
երկրի,
Ճարն
է
Աստուած,
ինքն
ողորմի:
Յայնժամ
տղին
շունչքն
քաղուի,
Գոյն
երեսացն
պակասի,
Որպէս
զկտրեալ
ծաղիկ
ցամքի,
…
…
…
…
…
…
…
Եւ
սիրելիքն
ամենեքեան
Լայն
ընդ
ծնօղսն
՚ւ
աղաղակեն,
Զյուսոյ
ումէտն
հատանեն,
Փառս
Աստուծոյ
վերագոչեն:
Մարմինս
ի
հող
իջեալ
թաղի,
Հոգիս
յերկինս
վերափոխի,
Լուսեղինաց
դասն
խառնի,
Օրհնէ
զՏէրն
ամենայնի: