Տարբերակներ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
3. ՄՆԱՍ ԲԱՐԵԱՒ
       Առտու մը դեռ մթնշաղ
Կը ծաւալէր շող ու շաղ,
Ծաղկանց մէջ քեզ ես տեսայ,
Կը ժպտէիր լուսնոյ պէս:
       Աչերդ սիրոյ ատրուշան,
Մատներդ էին գիրգ շուշան,
Այտերդ վարդի նոր թերթեր,
Նայուածքէդ ծներ նոր եթեր:
       Սիրտըս թըռաւ ոտքիդ տակ,
Սիրեցի քեզ, իմս հրեշտակ…
Սիրով եղան ձիւն մազեր,
Ըսին՝ կեանքը երազ էր:
       Մինչդեռ դու չես սիրեր զիս,
Մ՚իշխեր գոնէ տկար սրտիս.
Ուր որ երթամ դէմքդ ինձ հետ՝
Նայուածք չէ այդ մահո՜ւ նետ:
       Երբ անտառին խորն նըսեմ
Կ՚երթամ լալ՝ լուռ մենաճեմ,
Դարձեալ հոն կը գտնես զիս,
Տերեւներէն կը խօսիս:
       Երբ առուակին եզերքը
Նըստիմ սփոփել իմ վէրքը՝
Դարձեալ դու կը գտնես զիս,
Ալեաց մէջէն կը ժպտիս:
       Երբ լեռները կը փախչիմ,
Որ չը տեսնեմ քեզ , հանգչիմ,
Հողմոյն մէջէն կը խօսիս,
Թէ՝ դու բնաւ չե՜ս սիրեր զիս:
       Լուսնի լուսով գիշերը
Երբ ցօղեն իմ աչերը,
Դարձեալ դու կը գտնիս զիս,
Աստղերուն մէջ կը ժպտիս :
       Իսկ գերեզման երբ մտնեմ,
Քեզ հոն պիտի չը գտնեմ…
Մնաս բարեա՜ւ Հայուհիս ,
Անգո՜ւթ, արցունք մ՚ալ չունիս: