Պատմութիւն Հայոց, Հատոր Ա.

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ՀԱՅԿԱԶԱՆՑ ՀԱՐԱԶԱՏ ԻՇԽԱՆՈՒԹԻՒՆ սկիզբն առնու ՚ի Հայկայ յորդւոյ Թորգոմայ` որդւոյ Գամերայ, որդւոյ Յաբեթի, որդւոյ Նոյի, յաւուրց անտի աշտարակաշինու թեան եւ լեզուացն բաժանման. եւ հասանէ մինչեւ ՚ի Վահէ թագաւոր` ցաւուրս Աղեքսանդրի Մակեդոնացւոյ. եւ անդր եւս, ընդ կուսակալ ութեամբ այլոց` մինչեւ ցԱրշակունեաց տէրութիւն: Զայսմ իշխանութենէ Հայկազեան նահապետաց եւ թագաւորաց ունիմք խօսիլ յառաջին յայս գիր: Այլ քանզի յայսպիսի վաղեմի դարուց վիպասանութիւնս գտանի մթութիւն բազում, եւ նիւթ սակաւ` գրեթէ յամենայն ազգս , սակս այսորիկ փոյթ կալցուք զմթութիւն բանիցդ պարզել, եւ զսակաւութիւն իրացդ յայլոց լրացուցանել, յառաջ բերեալ եւ յարտաքին պատմութեանց ինչ ինչ` որք եղեն ՚ի ժամանակս նախնեաց մերոց, մանաւանդ զայնս` որք նպաստամատոյց լինին ՚ի յայտարար ութիւն մերոյ պատմութեան. եւ այնպէս լիցի մեզ հնարաւոր` անվթար եւ ըստ կարի անթերի զայն ընծայեցուցանել: Բայց կամեցեալ ՚ի ծագմանէ անտի հիմն արկանել բանից մերոց` սկիզբն արասցուք յարարչութենէ` աշխարհի, եւ ՚ի ստեղծմանէ առաջին մարդոյն, շարադասեալ որդւոց յորդիս մինչեւ ՚ի Նոյ, եւ անտի մինչեւ ՚ի Հայկ. յորմէ իբր ՚ի բնոյ վերընձիւղին նահապետութիւնք ազգիս մերոյ: