Զականջդ
բաց,
զբանս
լսէ,
Եւ
ի
միտ
առ,
ի
թուղթ
գրէ,
Թէ
ինչ
եղաւ
ի
Հայոց
մեծէ.
Ա'յ
Հայոց
ազգ,
հայիֆ
սէնի:
Դաւթեայ
առածն
կատարեցաւ,
Ճշմարտութիւնն
նուազեցաւ,
Սուտ
եւ
եալանն
առաջ
ընկաւ.
Ա'յ
խաբեբայ,
հայիֆ
սէնի:
Կիսոց
դաշինքն
ջրեցան,
Բազումք
ուխտին
վերայ
չկեցան
՚Ւ
այլ
ձեռագիրն
սուտ
եղան.
Ա'յ
սուրբ
երդում,
հայիֆ
սէնի:
Պատրիարգներն
իրար
անկան,
Վեց
բիւր
եղեւ
պարտքն
ի
լման,
Վեճն
ու
կռիվն
բազմացան,
Ա'յ
սուրբ
աթոռ,
հայիֆ
սէնի:
Այն
անիրաւ
նուիրակնուն,
Տաճկի
րախտով
ձի
կու
հեծնուն,
Շարժմունքն
ամէն
զէտ
օսմանցուն.
Ա'յ
սուրբ
մեռոն,
հայիֆ
սէնի:
Վարդապետքն
այլ
քարոզող
չեն,
Ժողովրդեան
կաշառք
խնդրեն,
Այն
որ
չտայ,
կու
հալածեն.
Ա'յ
դաս
ու
քարոզ,
հայիֆ
սէնի:
Առաջնորդներն
կանոնք
չբռնեն,
Շատ
կաշառքին
խաթր
կանեն,
Ձեռնադրածին
հարցում
չառնեն.
Ա'յ
աստիճան,
հայիֆ
սէնի:
Սեւագլուխք,
թէ
կամիս,
տես,
Զոմանց
զգործն
լաւ
թէ
չլսես,
Զամենեցուն
թէ
մէկն
եմ
ես.
Ա'յ
սուրբ
վեղար,
հայիֆ
սէնի:
Իրիցաներ
ոմանք
որ
կան,
Լիրբ
եւ
յանդուգն
՚ւ
անբարտաւան,
Պատարագեն
՚ւ
են
անարժան.
Ա'յ
սուրբ
խորհուրդ,
հայիֆ
սէնի:
Երիցփոխանքն
ամէն
թերի,
Լի
են
չարեօք,
չունին
բարի,
Օրէնքն
նոցա
ձեռքն
գերի.
Ա'յ
սուրբ
կանոնք,
հայիֆ
սէնի:
Սարկաւագնին,
կամիս
լսէ,
Շատք
իւրեանց
գործոց
վերայ
չէ,
Զեկեղեցին
մոռացեալ
է.
Սուրբ
աստիճան,
հայիֆ
սէնի:
Ռայիս
՚ւ
իշխանք
ոմանք
լաւ
չեն,
Զկաշառքն
արմաղան
կոչեն,
Չտուողին
բոխտան
դնեն.
Ա'յ
հարամխօռք,
հայիֆ
սէնի:
Կէսք
ժողովուրդք
գայթակղեցան
Եւ
այլք
զօրէնսն
մոռացան,
Շատք
զհաւատքն
ուրացան.
Սուրբ
աւազան,
հայիֆ
սէնի:
Աֆիոն
կլնուն,
թութուն
խմեն
Եւ
զաղ
ու
հացն
ապականեն,
Ո'չ
կու
վախեն,
ո'չ
կամաչեն.
Ութանմազլար,
հայիֆ
սէնի:
Զամէնն
ասիր,
զքեզ
է՞ր
թողիր,
Զայլքն
ի
բաց
թող
՚ւ
ի
քեզ
հայիր,
Թիւ
ինսունմեկ
եղեւ,
ի
քնոյ
զարթիր,
Ա'յ
եղկելի,
հայիֆ
սէնի:
Եղբա'րք,
լսեցէք,
զամէնն
տեսայ,
Յակոբ
ռետոր,
սոսկ
զարմացայ,
Ւ
թուղթ
գրեցի
՚ւ
ես
ձեզ
մեղայ.
Ա'յ
Սսեցի,
հայիֆ
սէնի: