Տաղեր

Ո՛վ սիրելի եղբայր որ ես,
Զայս քեզ խրատ տամ, որ լսես,
Յորժամ զտաղդ եղանակես,
Զթուղթն թքով չապականես:

Եւ անողորմ յետ չի պարզես,
Հանց որ կապին վնաս գործես,
Կամ թէ յանգէտ ձեռս արկանես,
Խոզամարդոց կոխան շինես:

Զոր տաղ կամիս, որ դու ասես,
Զցանկի համարն յառաջքն տես,
Տգիտութեամբ չի չարչարես,
Այլ համարովն գտանես:

Յորժամ որ գաս զգանձն ասես,
Զգրոց լուսանցն չաղտոտես
Եւ կամ թանաս մատդ ու շրջես
Եւ զիմ գրածս ապականես:

Այլ յոյժ սիրով նախախնամես,
Սրբեալ ձեռօք, լաթով բռնես,
Ի հրոյ ՚ւ ի ջրոյ ի զատ պահես,
Ապա զԱստուած դու տեսանես:

Երկու ՚ւ երեք շորով պատես,
՚Ւ ի չորային տեղիս դնես,
՚Ւ ի պատշաճի օրն որ գիտես,
Ապա բերեալ եղանակես:

Յորժամ կարդաս զբանս եւ ասես,
Որ ընթեռնուս եւ որ լսես,
ԶԿարապետ գրիչս յիշես
Եւ ողորմի դու ինձ ասես: