Տաղեր

Սիրուն, գեղեցիկ պատկեր, հասակաւ տասնչորս ամաց,
Թուխ մազերն է սիրուն, փայլուն, երեսին վրայ է ցրուած:

Աջ ձեռն ունի մոմ վառած, վիզն եւ ծոցն եւ սիրտն է ի բաց,
Ի միւս ձեռն իլի գինի ապակի ամանով լցած:

Րախճան եւ ուրախ զուարճ, ծաղրերես եւ է քրտնած,
Քաղցրատես եւ անկարող, սիրու գովք ասող եւ խմած:

Գիշեր էր, մէկ էլ եկաւ, ցնծալով ծաղրադէմ ասաց.
Ներգործեց քո սէրդ ի յիս, պաղատանքդ եղեւ կատարած:

Ի մօտ քեզ եկեալ եմ հիւր, որ խնդամք գիշերս ի հետերաց,
Ուտեմք եւ խմեմք գինի, բորբոքիմ զսէր մեր վառած:

Սիրու չի խաբուիս, այրի, դու յօժար փախչիր ի մեղաց,
Զերկիւղն աստուծոյ դու կալ, որ զերծիս ամէն փորձանաց: