Տաղեր

Այբէն մինչեւ ի քէն զգրեանքն ուսեալ ես,
Բաներս ո՞ւմ ասեմ, երբ դու քաջ գիտես,
Գրեմ, մէծ րաբունի, զիմ գանգատս քեզ,
Դու ես խոր վիպասան, այլ ո՞ւր երթամ ես:

Եղէ ես քան զճնճղուկ միայն ի տանիս,
Զէրդ մէն կաքաւ շրջիմ շիւար ի լերինս,
Էթէ օտար եմ ես, պարտ է որ ժողովես,
Ընդ բանս իմաստութեան զհիւանդս կերակրես:

Թեւս կիզաւ, քան զարծուի տկար անկայ ես,
Ժամանեա զիս յաղբիւրդ, որ նոր նորոգես,
Ի յեղջերու նման կուսիւ ըմբռնես,
Լւա զջուրն ի թիւնից, զծարաւս արբուցես:

Խոր ես իմաստութեամբ, համեղ աղբիւր ես,
Ծարաւ եմ քան զեղջիւր, զիս ընդէ՞ր զրկես,
Կնդրուկ, զմուռ, հիրիկ եւ կինամոն ես,
Հասար ի յիմ շրթունս, զխորհուրդ յայտնես:

Ձագասէր հաւալասան հաւուն նման ես,
Ղամպար կաթիւ արեամբդ զիս յարուսցես,
Ճչեմ որպէս ծիծառն, զի նուաղեցայ ես,
Մարդասէր սուրբ բժիշկ, զունկդ ինձ խոնարհես:

Յերկոտասան ականց վակաս կազմեալ ես,
Նշան առ իս արա, գէմ դահանակ ես,
Շինես զտունդ ի մայրեաց, սուրբ խոնարհ հաւ ես,
Որպէս զորդիս այրեաց անյարկ մնամ ես:

Չքնաղ պայծառ գունով քան զսիրամարգ ես,
Պանտխտեցայ ի քէն, կամ քան զտատրակ ես,
Ջեռմեռանդ վառեցաւ սուրբ սէրդ իմ սրտիս,
Ռահ ճառագայթեալ խաւար խորհրդիս:

Սիրով ճաճանչացաւ լոյսդ ի յիմ հոգիս,
Վարդագոյն բորբոքեալ կամի կիզուլ զիս,
Տենչմամբ հայցեմ ի քէն եռակի մեծ ես,
Րաբունոյ նման զտգետքս ժողովես:

Ցօղով, հիւթ իմաստիւք ճոխ պերճացեալ ես,
Իիւսեա զանձրեւ քո յիս, տոչորեցայ ես,
Փութով շատ խնդրեցի ի սուրբ գրեանքն ես,
Քանզի այբէն եկի, քեզ նման դու ես: