Անտիպ քերթուածներ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ԳԻՆԱՐԲՈՒՔԷՆ ԱՌԱՋ

Տժգո՜յն լուսին, մի՛ մարիր,

Դեռ կարօտ եմ ցուրտ լոյսիդ.

Նայուածքիս մէջ թող վտիտ

Շողերդ իջնեն ցանուցիր։

 

Դեռ գիշերին չեմ ուզեր

Յանձնել հոգիս վշտակոծ.

Ցուրտ աչքերուս մէջ դեռ գոց

Կ՚ուզեմ պահել շող ու սէր։

 

Դուն աստղերուն պես սէգ չես,

Գիտես ներել ցաւերուն.

Այդ աչքերուդ մէջ անհուն

Մութ հոգիներ կը կանչես։

 

Րոպէ՜ մըն ալ, ո՜վ լուսին...

Ու թող ապրիմ օրօրուն՝

Հին մոռցուած օրերուն

Յուշքը գալուկ՝ թէեւ սի՜ն... ։

 

Մեղքն ահա զիս կը կանչէ

Սեւ պատմուճանն ուսերուն...

Լուսին, գնա՛ ամպերուն.

Գիշերն հոգիս կը տանջէ։

 

Ժամեր յետոյ, երբ գինով

Աչքերս երկինք վերցնեմ,

Շիթ մը արցունք կը սպասեմ...

Ներէ՜, լուսին, ցաւս եւ ծո՜վ։

 

11 ՆՈՅԵՄԲԵՐ (1923)