Տաղեր

Այդ գեղեցիկ պատկեր ունիս,
Մորճբարունակի նման ես,
Վարդ ու ռէհան ես ու նէրկիզ
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Բեր փունճմանուշկէդ, որ ունիս,
Հոտովդ զովացուր զգերիս,
Ա'յ քաղցրահամ վարդ ու ֆէրիս.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Գունզգուն ծաղկանց նման ես,
Կնդրուկ, զմուռ, պալասան ես,
Զինչ ծաղկանց ասեմ նման ես.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Դու գեղեցիկ ես աննման,
Զով ոք բերեմ քեզի նման,
Ա'յ իմ նարդոս, ծաղիկ շուշան.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Երես ունիս կարմիր վարդի,
Շրթնքէդ շաքար կու կաթի,
Ով տեսուդ արժան կու մարթի.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Զարմանալի քաղցրահամ ես,
Զստոյգն ասեմ` մանանայ ես,
Զքիմս ամենեցուն կու մայլես.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Էդեմական դրախտէն ես դու,
Գեղեցկութիւնդ չկայ մարդու,
Նման ես դու երկնից զարդու.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Ընտրեալ զքեզ անմահ աստուած,
Բրաբիոն, շուշան բացված.
Անմահական հոտով լցված.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Թէպէտ զքեզ չկարեմ գովել,
Զոք նմանի քեզի ...................,
Դու քան զամէն քաղցր առաւել.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Ժամանակաց ոչ ոք նման
Եւ ոչ ներկայս ես` ապագայն,
Հալվէ զհոտովդ, լցեալ աման.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

՚Ւ անցաւորս ոչ գոյ, քան զքեզ,
Անանցն որ կայ, մեզ է անտես,
Ա'յ գեղեցիկ, խոնարհ եւ հեզ.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ.

՚Լիառն նման ես Խամլ բերթու
Ի մէջ Խնուսու եւ Տարնու,
Ծաղիկն թիւ չկար մարդու.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Խիստ բարձր ասեմ, քան զՄասիս,
Անչափ շնորհք չըկայ ի յիս,
Գովեմ կարճի կարճոյ գերիս.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Ծաղկունք ունի խիստ զանազան,
Գնացողքն եղանակի գարնան,
Աստուծոյ բազում փառս տան.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Կան աղբիւրք անթիւ, անհամար,
Պինկօլ կու ասեն թուրքէվար,
Ոչ թէ բիւր, հարիւր հազար.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Հանցկուն հրաշք եղեր տեղին,
Զէնած վկայքն աղջկան ձեռին
Թռուցեալ գնացեալ իւրեանց տեղին.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Ձրի պարգեւողն պատուական,
Որ տվեր է վարդ պատրական,
Կու ասեն, թէ անդ է գերեզման.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ:

Ղօղեալ ասի պատմագրոց,
Ի մէջ բազմավտակ ջրոց,
Անդ կու ասեն ոմանք սրբոց.
Հոտդ կու բուրէ, կու բուրէ,
Զգերիս կու մայլէ, կու մայլէ: