[Բ
]
ԵՐԿՐՈՐԴ.
ՍՐԲՈՅՆ
ԳՐԻԳՈՐԻ,
ԶՈՐ
Ի
ԺԱՄ
1
«Երջանիկ
եւ
աստուածարեալ
տեառն՝
եղբաւրդ,
եհաս
եւ
յոյժ
անթերի
ուրախութեամբ
լցոյց
զվշտագնեալ
իմ։
2
Որ
թէպէտ
վասն
տրտմութեանս
ի
վշտի
էի,
սակայն
զմեր
դանդաղութիւնս
ձեր
գոհութեան
։
3
Զոր
ընթերցեալ՝
գոհութիւն
մատուցի
Աստուծոյ,
ըստ
ի ,
որ
ոչ
անտես
արար
զազգս ,
որք
զրկեալք
բազում
ի
ճշմարտութենէն՝
զմոլորեցուցիչս
իւրեանց
։
զայն
նոցա
ճշմարտութեան
սատանայ,
զի
ընդ
խաւար
ընթացեալք՝
զրկեալք
։
5
Այլ
ի
դէպ
եկեալ
նոցա
մարգարէին ,
թէ՝ ,
ի ,
զլոյս
մեծ
»։
6
Որ
թէպէտ
վաղ
իսկ
ծագեաց
արեգակն
արդարութեան
ընդ
արարածս,
սակայն
քո
ի
տուընջեան
իբրեւ
ի
։
7
Ուստի
եւ
այժմ
դեռ
հայեցաւ
ի
դոսա
եւ
էջ
փրկել
ի
ձեռաց
անմարմին ,
գտար
քան
զՄովսէս՝
ոչ
խնայելով
ի
մարմինդ
քո,
մինչեւ
ազատեալ
հաներ
յանապատն
գազանաց,
ուստի
հալածական
լինէին
ցաւք
եւ
։
8
Եւ
արդ՝
քեւ
ծագեաց
ի
դոսա
արեգակն ,
եւ
դու
ի
տեղի
սրբոց
առաքելոցն
եւ
Թադէոսի,
յիշեա՛ ,
եւ
մի՛
երբէք
ի
շաւղաց
նոցա։
9
Զի
չիք ,
զի
զդոսա
Տէր
ի
շինել,
եւ
ո՛չ
ի
քակել.
քանզի
եւ
իսկ
է
Հայոց։
10
Որ
եւ
գրեսջիր
ի ,
եւ ,
զի
մասն
աւրհնութեան
ընկալայց
քո։
11
Այլ
բարեաց
տամ .
զԻննակնեան
տեղիսդ,
զոր
ասեն
ոմանք,
զդա
դասուց
կրաւնաւորաց,
եւ
կացուսցես
զդոսա
ըստ
կրաւնաւորացս,
զոր
ի
մերում
վիճակիս։
12
Զոր
եւ
ի
ուսցիս
զկարգ ,
ոչ
պակաս
է,
քան
զառաջինն
։
13
Զոր
ես
քեզ
աւգնութիւն
համարիմ ,
զի
զԵպիփան՝
սրբոյն
Անտոնի,
գալ
ի
նոյն
Իննակնեան
տեղին՝
ունելով
ընդ ,
պարկեշտ
եւ
հրաժարեալս .
զոր
առեալ՝
զԵպիփան
դոցա
եւ
վերակացու։
14
Եւ
դրոշմեսջիր
արձան ,
զի
մի՛
ոք
կամ
ի
իւրաքանչիւր
ումէք
տաճարն
եւ
առանձինն
բնակել.
աղաչեմ,
մի՛
տար
հրաման
նոցա
զայդ
։
15
Եւ
ժողովեսցես
ի
նոյն
հարիւր
արանց
չափ,
գեւղս
եւ
մեծամեծս,
պէտք
վանացն
ի ,
եւ
միայն
աղաւթից
եւ
։
16
եւ
զիշխանսդ ,
աղքատասէրս,
երկիւղածս։
17
Իսկ
մատրանն
մի՛
շինեսցես
բնակութիւն ,
այլ
կացուսցես
ի
նմա
քահանայս
եւ
։
18
Որոշեսցես
նմա
եւ
շինեսցես
ի
աղքատանոցս,
գայցեն
բժշկութիւն,
մի՛
լիցի
տրտունջ,
առ
դրան
խորանին
։
19
Զայս
ըստ
աւրինակի
գործել։
20
վասն
Տիմոթէի
եւ
եպիսկոպոսացն,
զոր
յինէն
աղաչանաւք
էիր ,
նոքա
յայնժամ
էին
գնացեալ,
կործանեցեր
մեզ
հարցման
էիք
։
21
Քանզի
Եղիազար
գնաց
ի
փախստական,
յարեան
ի
վերայ
եւ
հալածեցին
զնա
ի
կողմանս
։
22
Իսկ ,
թէ
գնաց
ի
կողմանս
Երուսաղէմի
վասն
Աւետարանին
ի
։
23
ես
իսկ
ի
ցաւս
մահու
եւ
ոչ
գիտեմ ,
եւ
վասն
այսորիկ
դանդաղիմ
եւ
առ
նոսա
։
24
Բայց
դուք
գրեցէ՛ք
առ
ձերոց
եւ
։
25
Եւս
առաւել
ստուգիւ
գրեսջիք,
զի՞նչ
էր
ձեր
եւ ,
մինչ
երթայիքն
ի
։
26
Դարձեալ
զնշխարացն
ծածուկ ,
զի
մի՛
թերութիւն
լիցի
կարծելով,
չեն։
27
Այլ
զմէնջ
գիտել ,
մահու
ակն
եւ
կենաց
վճար։
28
Բայց
թէպէտ
արտաքին
մարդս
մեր
ապականի,
սակայն
ներքինն
զնորոգումն
կենաց
։
տացէ
Տէր
Աստուած
ձեզ,
զի
առեալ
հաւտդ
ի
բանաւոր
վերին
։
30
Որով
եւ
աղաւթիւք
եւ
ի
մեր
հաւտս
խնայեսցէ ,
զի
ճշմարիտ
առցուք
եւ
մեք
վարձս
ընդ
առաջին
։
31
Ո՛ղջ
ի
Տէր
Յիսուս
»։
32
Եւ
իբրեւ
դարձան
պատգամաւորքն
առ
սուրբն
Գրիգորիոս,
ոչ
գտին
զնոսա
ի
Տարաւն,
անցեալ
գնացին
կողմանս
Հաշտենից ,
ի
Վաղարշապատ
։
33
Եւ
հանեալ
մատուցին
առաջի .
հանդերձ ,
առաւել
վասն
հալածանացն
Եղիազարու
եւ
իւրեանց։
34
Եւ
ինքն,
թագաւորն
եւ
գահերէց
եւ
Տիմոթէոս
աւրինակ
զայս.
35
«Տեառն
եւ
եւ
մշակացդ
վասն
բանին
կենաց
Գրիգորիոս
Հայոց
ի
Տէր
ողջո՜յն ,
հանդերձ
եւ
ամենայն
։
36
Ամենայն
ոք,
որ
զաստուածային
յանձն
առնու,
պարտ
է ,
զի
ոչ
առ
ընդունելի
է
նորա
։
37
Որպէս
այժմ
զձէնջ
իսկ ,
զի
ելեալ
էք
ի
ձերմէ ,
յանձն
առէք
աւտար
ի
եւ
ծանաւթից՝
ոչ
ինչ
զմտաւ
ածելով
զպանդխտութեան
ժամանակս,
այլ
դէմ
եւ
ոչ
չոգայք։
38
Արդ՝
վասն
պանդխտութեանդ
երանեմք ,
վասն
իմաստութեանդ՝
ո՛չ։
39
Զի
մինչ
գիտէիք
զթագաւորս
քրիստոսական
լցեալ
եւ
զաշխարհս ,
յաւտար
եւ
ի
տարադէմ
ընդէ՞ր
։
40
Մանաւանդ
զի ,
ամենայն
պիտոյ
եւ
։
41
Եւ
աստ,
ուստեք
ուստեք
եկեալ
են ,
բայց
զի՞նչ
են
այսոքիկ
առ
վեց
հարիւր
եւ
քսան
Հայոց,
որ
եւ
գաւառին
քահանայ
կամ
երկու , .
զի
մանկունք
երկրիս
ի
են,
եւ
ոչ
ոք
ի
քահանայութեան։
42
Իսկ
դուք
բազում
տարադէմ
եւ
հեռի
ձեզ։
43
Եւ
արդ՝
ի
ձերում
երկիրդ
չունիք ,
ապա
ի
մէնջ
մի՛
վերջանայք,
այլ
ամենայն
վստահութեամբ
գալ
զկնի
արանցդ,
յղեցաք
առ
ձեզ։
44
Եւ
գայցէք,
զամենայն
երկիրդ
Եկեղեաց
եւ
առաջի
առնեմք,
վիճակ
եւ
ձեր
եւ
զկնի
ձեր,
որչափ
կենդանի
դուք
եւ
մեք։
45
Իսկ
երկիրն
Մամիկոնէից
հաճոյ
թուեսցի ,
որպէս
դու
ասէիր,
«զԻննակնեան
տեղիսն
ինձ
տո՛ւր»,
զքո
եղբայրն
եպիսկոպոս.
եւ
ըստ
կարի
աղաչանաց
զանուն
փոխեցաք
աւելի ,
Գլակայ
։
46
Եւ
այնչափ
ջերմագոյն
է
ի
Կարապետին,
մինչ
շինուածս
վանացն
եւ
։
թուի
ինձ,
թէ
մինչեւ
ի
ումեք
տալ։
մեզ
ոչ
արժան
առնուլ
ի
նմանէ,
զի
աշխատեալ
առանց
այլոց .
ինքն
շինեաց
զեկեղեցին,
զոր
ես
միայն
հիմունս
։
49
Սակայն
ինքն
տացէ,
ի
մէնջ
լիով ,
այլ
եւս
ի
։
50
Ապա
զայն
ոչ,
սակայն
երկիրն
առաջի
ձեր .
զոր
եւ
տեսանէք
տեղի
վայելուչ,
այն՝
ձեզ,
յորմէ
ոչինչ
պակաս
գտանէք
ի
քան
։
51
Ո՛ղջ
լերուք
ի
»։
52
Եւ
առեալ
տարան
զթուղթն
այնոքիկ,
որք
ի
Կեսարիայն
եկին,
եւ
տարան
յՈւռհայ,
եւ
Կեսարիայ ,
եւ
ոչ
գտին։
53
Եւ
անտի
ելեալ
գնացին
յԵրուսաղէմ,
եւ
ոչ
նոցա՝ ,
եթէ
ի
Հռոմ
գնացին
։
նոքա
ի
գնացին,
Եղիազար
ի
Միջագետս
էր
գնացեալ,
գնացեալ
եւ
Տիմոթէոս
ի
վասն
մարգարէիցն։
55
Իսկ
Բեկտոր
եւ
Անաստաս
եւ
Գայիոս ,
իբրեւ ,
յոյժ
ուրախ
եղեն
եւ
խնդացին,
քանզի
նոքա
շրջէին
զկնի
Եղիազարու։
56
Եւ
փութացեալ
գրեցին
զնոյն
բանսն
յայլ
եւ
առ
Տիմոթէոս
ի
եւ
կոչեցին
ընդ
նմա
սարկաւագ,
որ
յոյժ
հմուտ
էր
բազում
դպրութեան։
57
Եւ
ինքեանք
եկին
ի
Միջագետս
եւ
ոչ
գտին
անդ
։
դարձան .
պատճառ՝
վասն
նորա,
եւ
միւս՝
քննութեան
աղանդոյն ,
որ
յայնժամ
բազումք
դեռ
ունէին
զնորա
։
59
Իբրեւ
գնացին
անդ,
զԵղիազար
ոչ .
եւ
ի
նոյն
Երուսաղէմի
հայրապետն ,
զոր
հաճոյ
զԳայիոս
։
60
Եւ
եւ
Անաստաս
դարձան
ի
Կեսարիայ։
61
Իսկ
Եղիազար
ի
ճանապարհին
սրբոյն
Գրիգորի
եւ
Տրդատայ։
62
Եւ
խնդացեալ
յոյժ՝
դարձաւ
զկնի
նոցա
ի
Հռոմ
քաղաք.
եւ
անդ
կացեալ
բազում
։
սրբոյն
Գրիգորի
մասն
ինչ
ի
նշխարաց
սրբոց
Պետրոսի
եւ
Պաւղոսի,
եւ
տուեալ
թագաւորական
հրամանաւ
եւ
սրբոյ
հայրապետին
Հռովմայ.
եւ
առաւել
մեծարելով
զնոսա՝
ետ
զահեակ
ձեռն
Անդրէի
առաքելոյն
եւ ,
զոր
առեալ՝
մեծաւ
խնդութեամբ
դարձան
յաշխարհն
։
64
Եւ
Տրդատ
անցեալ
գնաց
յԱրարատեան
ի
քաղաք։
65
Իսկ
սուրբն
Գրիգոր
ժամանակս
ինչ
ի
Տարաւն՝
ընդ
իւր
ունելով
զնշխարս
առաքելոցն,
աւուրս
քսան
եւ
ի
Գլակայ,
յԻննակնեան
տեղիսն ,
ի
նշխարաց
Կարապետին։
66
Եւ
առաքեաց
Մամիկոնէից
տեսանել
տեղի
վայելուչ
եւ .
զոր
երթեալ
խուզեցին
աւուրս
բազումս
եւ
ոչ
գտին
տեղի
գաւառսն
դարձան
ունայն։
67
Իսկ
սուրբն
Գրիգոր
հրամայեաց
։
68
Եւ
ինքն
մտեալ
տարածեաց
զձեռս
իւր
առաջի
նշխարաց
սրբոց
եւ
առաջի
տապանի
Կարապետին,
եւ
խնդրեաց
յԱստուծոյ
այսպէս.
69
«Տէ՛ր
Աստուած,
բազմագութ
եւ
ողորմած,
որ
զիրաւունս
եւ
զողորմութիւն,
որ
յիշեցեր
զազգս
մարդկան
ի
գթութեանց
քոց,
ոչ
բարկացար
իսպառ
եւ
ոչ
անտես
արարեր
յաւիտեան,
այլ
կարգեցեր
զիս
ի
քահանայութեանս
եւ
ետուր
մեզ
հատուցանել
առաջին
հարցն
մերոց,
որք
դիմադարձ
գտան
քարոզութեան ,
տիրեաց
մահ
մեղաց
եւ
կորուստ
ապականութեան,
եւ
ըմբռնեալ՝
մահու
կապեաց
ընդ
զնոսա
դժոխոց
կայանին
զրկեալք
ի
լուսոյն,
եւ
միացեալք
ընդ
հաւասարակուռ
շաւիղն
որդեգրութեան ,
զորս
հաւանեցուցեալ
չարն
մնալ
յունայնութեան
իբրեւ .
իսկ
մեզ
լինել
անուանդ
քո
եւ
ժառանգորդս
որդեգրութեան
կողման
սրբոյն
ի
լոյս,
եւ
զամենայն
կրճիմն
բարձեր
ի
եւ
խաղաղութիւն
առ
հեռաւորս
եւ
գալստեամբ
միածնի
որդւոյ
քո
եւ
քարոզութեամբ ,
որք
զամենայն .
առաւել,
աշխարհի
արարեր
զկամս
ողորմութեան
քո
ի
ձեռն ,
որ
բաժանեաց
մարմնովն
զամենայն .
մանաւանդ,
զի
առաւելապես
քո
հաճեցաւ
բնակիլ
ի ,
որ
շնորհեցաւ
ինձ
քումմէ՝
առնել
ի
տեղւոջս
յայսմիկ,
հիմն
հաւատոյս
խարսխեալ
անդրդուելի
մինչեւ
ի
վերջին ,
յորժամ
եւ
նորոգես
զսա
անապական.
դո՛ւ,
Տէ՛ր.
միջնորդ
է
ստուերի
եւ
ճշմարտութեան
եւ
դարձեալ
նստելոց
է
աջմէ
քո
ի
փառս . ,
Տէ՛ր ,
հայեա՛ց
յերկնից
ի
պատրաստ
քումմէ
եւ
յայտնեա՛
մեզ
բնակութեան
սուրբ
առաքելոցս,
զի
լիցի
տաճար
քոց
յայսմիկ
ի
գովութիւն
մեծի
ի
պատիւ
աստուածութեան
քո
եւ
ի
Ամենասուրբ
Երրորդութեանդ
այժմ
եւ
միշտ
եւ
յաւիտեանս
»։
72
Եւ
իբրեւ ,
յայտնեցաւ
նմա
Տեառն
եւ
ասէ.
«Յարուցեալ
երթիցես
ի
ստորոտ
լերինն ,
եւ
ցուցից
քեզ
տեղի,
ուր
հաճեցաւ
Տէր
»։
71
Եւ
նորա
խնդութեամբ
արտաքս
զնշխարս
սրբոց
առաքելոցն
եւ
գնաց
ի
նոյն
տեղի,
եցոյց
նմա
Տեառն։
72
Եւ
ի
տեղւոջն՝
պատրաստել
սուրբ
վկայարանին։
եդ
անդ
զբերեալ
առաքելոցն,
եւ
անդ
արս
երկոտասան,
եւ
ետ
զտեղին
Եղիազարու։
74
Եւ
վանք.
ինքն
առեալ
զԵղիազար՝
տանի
զնա
ի
թագաւորաբնակ
քաղաքն
Վաղարշապատ,
եւ
տաւն
ցնծութեան
կատարեցին,
որով
եւ
թագաւորն
զյիշատակ
առաքելոցն
մեծաւ
խնդութեամբ
եւ
պատարագաւք
տաւնել,
մինչ
զի
եւ
այն
աւր
ամենայն
կապելոց
եւ
պարտականաց
ազատումն
եղեւ,
եւ
որք
ի
էին,
ազատել
տայր
ի
մետաղացն
։
75
Արդ՝
ի
նոյն
ժամանակսն
Բեկտոր
եւ
Անաստաս
ի
հանդիպեալ
ոմանց,
Տարաւնոյ
էին
անդ
երթեալ,
տային
նոցա
զրոյց
զառաջին
ի
Տարաւն,
զիա՞րդ
դարձան
նոցա
քուրմքն,
տեղիսն
։
76
Նոյնպէս
եւ
պատերազմն,
որ
եղեւ
ընդ
եւ
ընդ ,
զոր
լուեալ՝
զարմացան
ընդ
արքային
։
77
Զայս
ամենայն
իբրեւ
լուան
Բեկտոր
եւ
Անաստաս
եւ
եւ
եւ ,
զարմացան.
զտեղի
առեալ
անդ
աւուր
գրեցին
առ
սուրբն
Գրիգորիոս
աւրինակ .
78
«Սրբազան
եւ
աստուածարեալ
փառաւորեալ
հայրապետիդ
Հայոց .
ողջո՜յն
ի
Տէր։
79
Զառ
ի
սրբոյ
հայրապետէդ
անթերի
սիրով
հոգեխառն
մտերմութեամբ
զպատուական
գիր
ընթերցաք
ի
Հռոմ
քաղաքի,
եւ
յոյժ
ուրախութեամբ
լցեալ՝
գոհացաք
զԱստուծոյ
եւ
կամեցաք
զկնի
գալ։
80
Այլ
պատճառ
արգելմանս
մերոյ
Եղիազար
եղեւ,
որ
ի ,
զոր
եկեալ
ի
ոչ
գտաք
զնա
անդ։
81
Ապա
հարկ
եղեւ
վասն
նորա
եւ
վասն
տեղեացն
առ
Սիմաքոս,
Աստուծոյ
զԳայիոս
Երուսաղէմի
ձեռնադրեցին
փոխանակ
նորա,
որ
։
82
Եւ
մեք
աւասիկ
եմք
ի ,
վասն
զի
եպիսկոպոսն
գնացեալ
յԵգիպտոս
եւ
ունի
զնոսա
ի
խաղաղութիւն,
որք
հալածական
արարին
զմեզ։
83
Քանզի
գրեալ
է
առ
մեզ,
եթէ՝
«Զքաղաքս
ետուն
ձեռս,
բայց
Նիւստրացիքն
ընդդէմ
դարձան.
արդ՝
մնացէ՛ք
դուք
ի ,
մինչեւ
ես
յայլ
երթամ»։
84
Արդ՝
մեք
վասն
դանդաղիմք
գալ,
զի
երկիրդ
հեռի
է,
եւ
մեք՝
անկար
ի
նուաղ
եւ
ի ,
եւ
Բեկտոր
տանջի
ի
ջերմութենէս,
եւ
սուրբն
աստ
վատեալ
։
85
Բայց
արդ՝
զքեզ,
երջանիկ
մշա՛կդ
Աստուծոյ,
զի
հրամայեսցես
միում
պաշտաւնէիցդ
քոց՝
մեզ
գրով
առաքել
եւ
զգալն
Հայոց.
եւ ,
որ .
եւ
զերկրորդ՝
ի
եւ
զայն ,
որ
ի
հիւսիսականաց
անտի.
եւ
զնշխարացն,
զոր
տարեալ
ես,
ո՞ւր
եդեալ
ես,
կամ
պաշտաւնեայս
թողեալ
առ ,
եւ
ումեք
յայտնի՞,
որպէս
ասեն
ոմանք,
ոչ.
զԿրաւնիդէս
եւ
ես
թողեալ,
որով
պարծին
եկեղեցիք
սրբութեամբ . ,
թէ
զի՞նչ
եղեւ
Եպիփան՝
աշակերտ .
ո՞ւր
Եղիազար
։
86
Զայս
ստուգիւ
գրեսջիր
առ
մեզ,
աղաչեմք,
երթալն
առ
Տիմոթէոս
եպիսկոպոսն
եւ
առ
մեծն
մարթասցուք
տեղեկացուցանել
գրով
եւ
։
87
Այս
ամենայն
մեզ
պիտանի
է
եւ
ձեզ՝
ոչ
դանդաղելի։
շնորհք
Սուրբ
մնասցէ
առ
հաւատացելոց
։
89
Ո՛ղջ
լերուք
ի
»։
90
Եւ
իբրեւ
բերին
զթուղթսն,
զոր
առեալ ,
Գրիգոր
հրամայեաց
Զենոբայ
գրել
զառաջին
եւ
զերկրորդն ,
եւ
զնշխարացն,
թէ
ուր
եդաւ,
եւ
զԱնտոն
եւ
զԿրաւնիդէս,
թէ
որպէս
վարին,
կամ
ուր
են։
91
«Բայց
յականէ
յանուանէ,
ասէ,
եւ
զվարսն
զնշան
եւ
եւ
զարանցն,
որ
ի
ոչ
տային
կործանել,
զայս
ամենայն
պատմութիւն
գրեսցես
եւ
։
92
Այլ
ոչ
կացեալ ,
այլ
աղաչեալ
բազում
աւուրս,
զի
տացէ
նմա
հրաման
գրել
զԽոսրովու
եւ
զՏրդատայ
փախուստն
ի
Յոյնս
եւ
զտիրելն
ի
վերայ
Հայոց
եւ
զտանջելն
Գրիգորի
եւ
զխոզանալն
Տրդատայ
եւ
զգնալն
ի
Կեսարիա
եւ
ի
եւ
ապա՝
զպատմութիւնն
։
93
Զոր
ոչ
Գրիգոր,
այլ
բաւական
զայն
միայն ,
զի՝ , ,
աւրէն
գրել
եւ
յիշատակ
Հայոց
ոչ
թողուլ։
միայն՝
ինքեանք
խնդրեցին,
զայն
»։
95
Զոր
հաւանեալ
Զենոբայ՝
առեալ
գրեաց
առ
միայն
լոկ՝
զոր
ինչ
առ
վանաց
սահմանին , .
96
«Տեառն
եւ
եպիսկոպոսացդ.
ի
Զենոբայ
անարժան
առ
ձեր
եւ
յոյժ
սիրով՝
ողջո՜յն
ի
Տէր։
97
Յորժամ
ձերոյ ,
հայրապետիս
Գրիգորի,
անթերի
ուրախութեամբ
զԱստուծոյ,
զի
դադարեաց
ի
կողմանցդ
։
98
Եւ
իսկոյն
ձեռն
ի
հրամայեաց
արկանել ,
որչափ
եւ
ձերոյ
էր
գիր։
թէպէտ
ոմանք
արգելուլ ,
չգրել
պատասխանի
ձեր ,
սակայն
ոչ ,
այլ
աննախանձ
զձեր
ետ
։
99
դուք
մի՛
ինչ
աղարտէք
զսակաւ
պատմութիւնս,
թէ՝
զայդ
ոչ
յիշէ,
զի
ես
յառաջագոյն
քան
։
101
Եւ
չգրեցի,
զի
սուրբն
ոչ
հրամայեաց
այլ
ինչ
գրել,
քան
զոր
դուքն
հարցեալ ,
պատշաճ
եւ
զքաջ
թագաւորաց
տանս
Հայոց
եւ
ձեզ
պատճէն ,
ինքն
սուրբն
Գրիգոր
պատճէն՝
։
102
Արդ՝
ես
եդից
»։