Ի
բնութենէս
բողոք
բարձեալ
գանգատիմ,
Որ
զիս
կրկին
տենչմամբ
ի
սէր
բորբոքէ,
Ես
զզուեալ
այսպիսեաց
ասեմ,
դադարիմ,
Ստիպելով
յակամայ
ի
սէր
բորբոքէ:
Յայտնեաց
նորաբողբոջ
մի
ինձ
այսպիսի,
Որ
էր
գերապաճոյճյոյժ
զարմանալի,
Լուսատես,
հրաշատես,
մաքրատես
ի
մի,
Առ
իս
ցուցանելով
ի
սէր
բորբոքէ:
Որ
տեսեալ
իմ
զճոխն
այն
ամենամաքուր,
Զարմանալեօք
եղէ
խնամանց
թափուր,
Աւա~ղ,
կենաց
իմոց,
անցեալ
է
իզուր,
Յօժարութեամբ
կամաց
ի
սէր
բորբոքէ:
Վաշխիւք
արդ
ճահ
է
ինձ
քաղցրացուցանել,
Զանգութ
բարս
նորա
ընդդէմ
համոզել
Ցնծալ,
խայտալ
նովաւ,
ճեմել
եւ
պարել,
Քաղցր
եւ
անուշ
երգօք
ի
սէր
բորբոքէ:
Աչք
իմ
տեսանել
զայլ
ինչ
մոռացաւ,
Յորմէ
զուարթունս
այս
ինձ
երեւեցաւ,
Յերես
նորա
նայել
բան
իւր
շատացաւ,
Զգեղովն
այնու
վառեալ
ի
սէր
բորբոքէ:
Նովաւ
փարատիմ
զախտն
իմ
այրած
սրտիս,
Նովաւ
ուրախանայ
անխնդաց
հոգիս,
Չունիմ
զոք,
որ
նմա
ծանուցանէ
զիս,
Դատարկ
ունայնութեամբ
ի
սէր
բորբոքէ:
Ինձնէ
ողջոյն
նմա
մատուցանէին,
Ըստ
արժանեաց
զազնիւն
իմ
մեծարէին,
Իմ
բերանովս
գիմ-դա
զնա
համբուրէին,
Փառաւորեալ
զմարդն,
ի
սէր
բորբոքէ:
Սիրտ
իմ
միշտ
ասէ
ինձ.
Մի'
ցանկար
գինւոյ,
Որովհետեւ
յոժարեալ
ես
դու
սիրոյ,
Սիրէ
՚ւ
ողջագուրէ,
փառք
տուր
աստուծոյ.
Մեծաւ
ուրախութեամբ
ի
սէր
բորբոքէ:
Է'
ապերախտ
տեառն
Գէորգեան
զի
ես,
Կարծես
դու
քո
մտօքդ
որ
աշխարեալ
ես,
Զաշխատեալ
մեծարելով
հոգիդ
թաղեալ
ես,
Այդ
քո
մեղքն
է,
որ
զքեզ
ի
սէր
բորբոքէ: