Տաղեր

Թէ ձայն ունիս քաղցր ու բարակ,
Զգանձերս ասա դու համարձակ,
Ապա թէ հաստ է եւ խառնակ,
Յայսկից ի զատ կացիր յերակ:

Զի այս նորա է ախորժակ,
Այնմ, որ ունի քաղցր եղանակ
Եւ ընդ ձայնին ի բանն արագ,
Որով հեգիցն առնէ ճարակ:

Թէ յընթեռնուլն չէ արագ,
Երգն լինի անցեալ ճրագ,
Յայնժամ ժողովն առհասարակ
Ծիծաղելով առնեն կատակ:

Այլ բանն եւ ձայնն առհասարակ,
Երգոյս պիտի խիստ օժանդակ,
Որպէս զեզինս միմեանց համակ,
Լծեալ վարեն երկու կնճակ:

Որով զակօս բանին շիտակ,
Ի գլուխ տանին անխոտորնակ
Եւ կամ թռչնոց գոլ նմանակ
Երկու թեւօք թռչին յերակ:

Այսպէս եւ դու, ո՛վ ժիր մշակ,
Եթէ ունիս զերկուսն յստակ,
Երգեա վստահ, անփաթերակ
Եւ զգծողս յիշեա յերակ: